Akşam yemeğine sessizce devam ediyorduk.Nermin teyze cidden çok güzel yemek yapıyor hakkını yememek lazım.
Ben böyle düşüncelere dalmışken babamın seslenmesiyle irkildim.
" Irmak yarın sana okul alışverişine çıkalım kızım pazartesi yeni okuluna başlıyorsun."
" Tamam peki okulun adı ne " dedim soğuk bir şekilde.
" Çağın Koleji "
"Ne baba hayır koleje ne gerek var o kadar masrafa hiç gerek yok cidden " diye itiraz ettim.
" Saçmalama Irmak ben senin îyi bir eğitim görmeni istiyorum bunca sene bu günler için çalıştım "
Babamın söyledikleri karşısında birşey diyemedim ve sessiz kaldım.
Masadan yemeğimi bitirip kalktığımda babamın bana çağırmasiyla tekrar geri döndüm.
Nermin Teyzeden bize kahve yapmasını istedi ve beni terasa yönlendirdi.
" Gel otur şöyle kızım seninle konuşmam gereken bazı şeyler var " dedi ve oturdu.
Nermin Teyzenin kahvelerimize getirene kadar sessiz kaldı.Boğazını temizleyerek
" Okul müdürü benim arkadaşım oluyor onun oğluda o okulda adı Mert sen okula alışana kadar sana yardımcı olucak cidden îyi bir çocuktur îyi anlaşacağınızi umuyorum "
" Açıkçası o okula fazla alışacağımı sanmıyorum BABA .Ben senden böyle birşey istemedim istemiyorum.Benim senden istediğim tek birşey vardı acı çekerken yanımda olman ama sen yoktun çekip gitmeyi tercih ettin.Biliyor musun baba benim içimde çocukluğunu yaşayamamış bir çocuk var.Herkes babasını anlatırken ben onları dinliyordum şimdi hiç birşey geri gelmez anlıyor musun " dedim ve hızla kalkıp odama çıktım.
Ne zaman aktığını anlamadığım gözyaşlarımı sildim ama hâlâ akmaya devam ediyordu.
Kahretsin! Neden ? Neden böyle bir hayatı yaşıyorum ki ?
Bana herşeyi zehir etti ve benden onu kabullenme mi istiyor.
Peki sen yeni beni kabullenecek misin baba ?
Görücez...
