Luke my boyfriend 2 || Luke Hemmings

Hoofdstuk 30

(Pov Jade)
Ik droogde mijn haar af met mijn handdoek en trok een joggingsbroek met een crop topje aan. Ik liep naar mijn kamer en pakte een fles whiskey uit mijn make up kastje. Nu verstopte ik hem daar. Ik opende de fles en nam een slok terwijl ik op mijn bed neer plofte. Een lekker gevoel ging door mijn lichaam heen en ik sloot mijn ogen. Ik draaide de dop er weer op en legde de fles terug in het kastje. Ik stond op en liep langzaam richting de kamer van Luke. zijn deur stond op een kier en ik keer naar binnen. Hij lag op zijn buik op zijn bed en hij knuffelde zijn kussen. Ik hoorde een paar snikken. Ik sloot de deur achter mij en zakte langzaam neer op zijn bed. "Niet nu please. Leave me alone." Hij klonk echt verdrietig. Dat brak mijn hart. Ik beet stevig op mijn lip om mijn tranen binnen te houden. "Look at me." Zei ik met een trilstem. "No, Jade. Leave.. please." Ik legde mijn hand op zijn rug en wreef zachtjes. "Luke. Luister. Ik kwam hie-" hij onderbrak mijn zin. "Stop it please leave," Zei hij toen hij zijn tranen wegveegde en zijn hoofd naar me toe draaide.  "Ik wil gewoon even alleen zijn." Voegde hij zacht toe. Ik zuchtte. "Ik ben gewoon thuis als je van gedachte verandert." Zei ik en keek naar beneden terwijl ik zijn kamer uitliep.

Langzaam liet ik mezelf op de bank vallen beneden. Ik legde mijn handen op mijn buik en voelde een paar tranen over mijn wangen heen glijden. De jongens waren boodschappen gaan doen dus het huis was stil. Het enige geluid wat de kamer vulde was mijn zachte gesnik.

Toen ik uit was gehuild liep ik de trap op. De kamer van Luke was nog dicht. Ik deed de deur open. Hij lag op zijn zij met zijn rug naar mijn kant op. Ik hoorde helemaal niks. Ik liep naar hem toe. Zijn ogen waren gesloten en zijn ademhaling was rustig. Hij sliep. Zachtjes liep ik weer weg. Net voordat ik de deur uitliep hoorde ik mijn naam. Snel draaide ik me om en ik zag Luke die overeind ging zitten. "Hey Luke." Zei ik zacht terwijl ik weer zijn kant op liep. "Hey." Zei hij en keek naar zijn handen. Ik kwam op het bed zitten. "Ik wilde vragen of je nog wou praten want ik was van plan om even naar buiten te gaan." Zei ik. "Oh.. Ehm ja. We kunnen daarna wel praten. Ik voel me een beetje kut." Zei hij en keek op. Zijn blauwe ogen ontmoette mijn ogen. Ik zag zoveel pijn in zijn ogen. Hij is zo onschuldig, zo gevoelig, zo lief.... zo gebroken. "O-okay dan. Ehm ja is goed. Ik zie je dan," Zei ik. "Ik hoop dat je je dan beter voelt." Voegde ik eraan toe terwijl ik met over zijn hand wreef. Hij keek naar onze handen maar trok daarna zijn hand langzaam weg. Ik keek hem nog even aan maar liep daarna weg.

Ik liep door de stad. Mijn gedachtes waren de hele tijd depressief. Ik moest ergens anders aan denken maar het lukte niet. Ik probeerde mijn gedachtes weg te duwen maar elke keer faalde het. Ik raakte gefrustreerd en ik voelde weer tranen opkomen. Sommige mensen keken me aan omdat ik hier huilend door de stad liep. Ik pakte met trillende handen mijn mobiel en zocht Jessie's nummer op. Ik drukte op het bel icoontje en hoorde de telefoon over gaan. Na een paar keer hoorde ik zijn stem. "Hey what's up Jade." Zei hij.

"Hey Jess, ben je thuis?"

"Jaa zekers, gaat het wel? Huil je?"

"Ik leg het wel uit. Kan ik komen?"

"Ja tuurlijk. Je hoeft niet eens daarvoor te bellen. Kom maar."

"Is goed. Dankje Jess."

"Geen probleem. Ik zie je zo ja lieverd?"

"Ja. Ik ben onderweg. Doei."

Ik hing op en nam een taxi naar zijn huis.

Ik veegde mijn tranen weg en drukte op de bel. Niet veel later werd de deur geopend en ik zag Jessie staan. "Oh Jade. Kom hier toch." zei hij toen er weer tranen vormden in mijn ogen. Hij trok me in een knuffel en ik kon niet lang meer mijn tranen binnen houden. Ik barstte in tranen uit en ik voelde zijn hand over me rug heen glijden.

Na een uur zaten we op de bank. Ik had hem alles uitgelegd van begin tot eind. Ook over Luke, de baby, alles. "Jessie.. ik heb wat nodig." Zei ik zacht. Hij keek me vragend aan. "Pillen..of gewoon een soort drug." Hij trok zijn wenkbrauwen op. "Waarvoor?" Vroeg hij. "Ik moet alles vergeten. Ik wil me niet zo voelen 24/7." Jessie bleef even stil maar stond daarna op en opende een kastje. Hij pakte een doorzichtig zakje met wit poeder erin. Het leek precies op cocaïne. "Hier. Dit is heroïne. 1 lijntje moet genoeg zijn voor een paar uur. Wees wel voorzichtig. Wil je het nu proberen." Ik nam het aan en leegde een beetje op de tafel. Er zat een klein rietje bij dus die gebruikte ik om het op te snuiven. Een lekker gevoel ging door mijn lichaam heen en na een paar seconden voelde ik me al een stuk beter. Wauw. Dit voelt beter dan cocaïne. Ik haalde mijn neus nog 1 keer op. "Dit is perfect." Lachte ik naar Jessie. Hij lachte en knikte. "Zeker weten. Als je meer nodig hebt weet je me te vinden schat." Zei hij. "Dankje Jess. Je bent geweldig." Zei ik en lachte. Ik liep met hem mee naar de gang. "Ik zie je de volgende keer dan weer." Knipoogde hij. Lachend knikte ik en liep weer naar huis.

Ik kwam thuis aan na 20 minuten. Nu voel ik pas echt de heroïne. Het voelde geweldig. Mijn problemen waren verdwenen en ik voelde geen pijn. Helemaal niks. Alleen positiviteit. Ik liep de trap op naar boven. Het was rond 7 uur in de avond. Ik had geen trek dus ging ik maar liggen op mijn bed.

Na een half uurtje hoorde ik iemand mijn kamer binnenlopen. Ik keek op en zag Luke. Hij bleef even staan bij de deur. "Mag ik binnen komen?" Vroeg hij. Ik knikte met een glimlachje. Hij keek nogsteeds verdrietig. Zoals de hele dag. Hij liep naar me toe en ging op het randje van mijn bed zitten zonder nog iets te zeggen. Ik lachte. "Ben je je tong kwijt. Is je tong weggevlogen?" Vroeg ik en schoot daarna in de lach. "Stel.. stel je voor dat je tong," ik begon weer hard te lachen. "Stel je voor dat je tong vleugels he- HAHAAHAHA dat je tong vleugels heeft en- en dat die vleugels OOK TONGEN ZIJN HAHAHAAHHAHAHA!" Ik kwam niet meer bij van het lachen. Luke keek me aan zonder te lachen en zuchtte diep. Hij schudde zijn hoofd en keek naar zijn handen. Toen ik weer bij was gekomen ging ik naast hem zitten. "Hey wat is er nou." Zei ik. "Weet je nog dat we zouden praten. Ik heb de hele tijd gewacht tot je terug zou komen en nu kom je high terug. Zo kan ik toch niet normaal een gesprek met je voeren?" Zei hij teleurgesteld. "Jade waarom doe je dit allemaal?" Vroeg hij. Ik zuchtte. "Ik wil gewoon even alles vergeten en even blij zijn." Zei ik terwijl ik mijn hand op zijn bovenbeen legde. "Was je bij Jessie net?" Vroeg hij en keek me aan. Ik knikte. Luke keek de andere kant op en stond op. "Dit gaat zo nooit werken. We zouden het nog proberen maar dit kan echt niet. Jade. Ik geef je nog 1 kans. Als je wil dat wij nog bij elkaar kunnen komen moet je meewerken. Je doet alsof dit allemaal maar een spelletje is. Dit is geen spel Jade. Dit is real life. Real life! Als je niet stopt met dit gedrag van je, dan hoef ik het ook niet meer. Sorry maar ik wil niet al het werk gaan doen. Ik heb al zolang gewacht op je maar elke keer gebeurt weer hetzelfde. Ik ben er gewoon klaar mee." En met dat verliet hij mijn kamer. Ik zat sprakeloos op mijn bed. Ik was te moe om hier nog aan te denken dus ging ik liggen en viel ik na 10 seconden in diepe slaap.
______________________________

Dat was weer is lang geleden. Guys je hebt geen idee hoe druk mijn leven is op dit moment. Ik zal het je even uitleggen. Oke maandag zit ik op school tot 4 uur dus ben ik thuis om 5 uur want mij school is ver. Dus om 5 uur ga ik eten en om 6 uur moet ik weer weg naar de training en als ik thuis kom ga ik douchen en slapen. Dinsdag precies hetzelfde letterlijk. Woensdag precies hetzelfde maar dan in plaats van training heb ik werk. Donderdag precies hetzelfde als maandag en dinsdag en vrijdag precies hetzelfde als woensdag en zaterdag heb ik ook werk en zondag heb ik dan weer een wedstrijd. Zo zien mij weken er voor de komende 3 jaar uit. Vrije tijd status: 2%