Cold Skin

2

19/1/2017, 01:14 π.μ.

Ημερολόγιο,
μου λείπει. Εκείνη κι τα πάντα της. Το υπέροχο εκείνο χαμόγελο της, οι δυο γαλανες θάλασσες που είχε για μάτια, τα κάστανα μαλλιά της που μύριζαν βανίλια. Το ζεστό δέρμα της. Εκείνο που ακουμπούσε το δικό μου σε κάθε αγκαλιά και το ζέστανε λιγάκι. Λιγάκι όμως, γιατί το δικό μου ήταν πάντα ψυχρό και θα συνεχίσει να είναι. Μα τώρα πια δε ζεστενεται καθόλου. Δεν μεταδίδεται η θερμότητα της. Είναι και εκείνη ψυχρή πλέον. Λευκή σαν το γαλα. Το χαμόγελο της έχει χάσει τη λάμψη του, το άρωμα της δεν υπάρχει γύρω μου. Είναι πλέον νεκρή όπως και εγώ. Πονάει να ξέρεις ότι εκείνη είναι όντως νεκρή ενώ εγω μόνο εσωτερικα και κάθε μέρα έχω χαραγμένη την εικόνα της στο μυαλό μου, και σερνω το σώμα μου από το ένα σημείο στο άλλο και ζω με αυτό το κενο, με μία  θλίψη να τρώει τα σωθικά μου. Όλοι μου μιλάνε. Όλοι δείχνουν την κακία τους.
"Noah δεν γυρνάει πίσω.."
"Ξεπέρασε το πια! Μία κοπέλα ήταν σαν όλες τις άλλες"
"Είσαι αφελής,Noah,της άξιζε ότι έπαθε!"
Πως μπορείτε να είστε τόσο ψυχροί; Τόσο που ξεπερνά την θερμοκρασία του δέρματος μου. Τόσο που οι αγγελοι δακρυζουν στο άκουσμα αυτών των λέξεων. Εκείνη δεν ήταν μία οποιαδήποτε κοπέλα. Ήταν ο πιο υπέροχος άνθρωπος, ο πιο αληθινός. Η ψυχή της ήταν πιο όμορφη από ολες αυτές τις σαπιες που κουβαλατε μέσα σας εσείς, ανόητοι!Εκείνη άξιζε τον κόσμο όλο, τα αστέρια του, τη Σελήνη, τους ωκεανούς, τα δάση, όλα δικά της. Όλα. Δεν πλήγωσε ποτέ κανέναν, δεν πρόσβαλε ποτέ κανένα. Ήταν πάντα ντυμένη με εκείνα τα λευκα φορέματα και τριγύριζε στους δρόμους γεμίζοντας τους χαρά με το γέλιο της.Μα ποτέ δε σας άρεσε το τέλειο,πάντα το περιφρονουσατε γιατί ήταν κάτι καλύτερο από εσάς τα ανδρείκελα. Και γι αυτό κανείς δεν λυπήθηκε μετά τον χαμό της. Ούτε η ίδια της η μάνα! Θεωρήστε άνθρωποι εσείς; Δεν τα αξιζετε τα λόγια μου, ούτε την αφοσίωση μου. Δεν αξίζετε τίποτα. Είστε όλοι άθλιοι.

Noah.