Cold Skin

6

23/1/2017, 11:04 μ.μ.

Ημερολόγιο, σήμερα δεν ενιωσα λύπη. Ούτε μία στιγμή. Αναπολουσα, γεμάτος νοσταλγία τα παλιά. Ξέρεις, τότε που η Vallery ζούσε. Τότε που ο Louk φορούσε σιδεράκια κι η Βασω ήταν Βασιλική και δεν είχε τόση φήμη και κακία στους ώμους της. Τότε που η Κατερινα ήταν συνεσταλμένη και δεν ενδιαφερόταν για αγόρια και λεφτά και ο Ισαακ δεν είχε μπλέξει με χασίς. Τότε που ήμασταν κι οι έξι μία παρέα. Τότε που ήμουν χαρούμενος. Τότε που συχναζαμε στις παραλίες και κοιμομασταν όλοι μαζί στο πάρκο. Που η Vallery έκανε τέσσερις ώρες να ντυθεί μαζί με την Κατερινα και ο Ισαακ φώναζε γιατί πάντα μας έστειναν. Που γελουσαμε, γιατί δενομασταν στα δέντρα του πάρκου και απεργουσαμε ακόμα κι αν δεν είχαν σκοπό να τα κόψουν οι ανωτέρω. Μα όλα αυτα στα παλιά. Πρώτη,δευτερα γυμνασιου. Τότε. Ύστερα εγώ προσκολληθηκα στην Vallery. Ύστερα όλοι τους απομακρυνοντουσαν και εγώ με εκείνη μείναμε μόνοι. Ύστερα όλοι την κατέκριναν και μιλούσαν με λυπηση και κακία για εκείνη. Ύστερα τα δάκρυα πολλαπλασιάζονταν και οι χαρακιές στο δέρμα της πλήθαιναν. Τέλος, το νεκρό σώμα της βρέθηκε πεσμένο στα πόδια μου, μεταδίδοντας μου όλη της τη θλίψη. Τέλος, εγώ είχα τον δικό μου αλλά και τον δικό της πόνο. Δεν είχα αντοχές, ούτε κανέναν. Δεν με συμπαθούσε κανένας, ήμουν φρικιό. Ήμουν το παιδάκι που κοιμάται στο νεκροταφειο, που τρώει με δάκρυα στα μάτια και που κοιμάται με ένα βάρος στην καρδιά. Κανένας από τους τέσσερεις φίλους δεν ενδιαφέρθηκε. Κανένας τους δεν θα το κανει. Δεν αξιζω να ζω, δεν αξίζουν την προσοχή μου. Ο θανατος με τραβάει κάθε μέρα. Το σκοταδι με ρουφάει σε κάθε δευτερόλεπτο. Καληνύχτα ημερολόγιο, σου εύχομαι να μην αγαπήσεις ποτέ. Ή αγάπη τελειώνει, η αγάπη πονάει.

Noah.