Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
11:23 pm.
dudaklarında ateşler, bakışlarında güneşler vardı. dokunuşun arzunun çayırlarını ekiyor ve izinde kelebekler bırakıyordu.
seninle saat on bir yirmi üçte tanıştım. biz o gece yılın en sıcak barının birayla ıslanmış koridorlarında gezinen, sanrılı bir mutluluk ve eroin güdümlü öpücüklerin bulunduğu bir atmosferde dolaşan, odanın iki ucunda tek başına durup diğerinin yaklaşmasını bekleyen tanrılardık.
ve sonra bana yaklaştın, her şey yavaş yavaş bulanıklaştı. kolların benimkilere dolandı. o çalınmış anlarda, bizden başka kimsenin önemli olmadığı bir dünyaya hükmediyorduk.
gözlerinde şeytani bir şekilde parlayan cennetin baştan çıkarıcı vizyonlarında kendimi kaybettim. tüm galaksinin meleklerin trompetlerinin parıldayan bir yankısını yaratmak için birleştiğini keşfettiğimde ne kadar da felakettiler. hepsi senin gözlerindeki genişliğe dahil edilmeye uygundu.
günahla lekelenmiş dudaklarının tarlasına dikilmiş güllerin kokusuna, herkesi cezbeden ve kimseyi özgür bırakmayan muhteşem manyetik alana karşı direnmeye çalıştım. beni daha da yaklaşmam için çağırıyorlardı.
odada balla karışık tatlı ve kıvılcım gibi yumuşak notalar akarken elini uzattın, reddedemezdim. bu yüzden beni dışarı çekerken parmaklarımın ipeksi bir orfik arzu bulutuyla sarılmasına izin verdim.
yanımda oturman pastoral bir şekilde huzurlu ve zihin uyuşturucuydu. içimdeki sırlarla kaplı likör dudakları dünyasını, önemli olan sadece senin ve benim olduğumuz dünyaya değişemezdim. Keshi arka planda hafifçe şarkı söylüyordu ve serin gece esintisi ikimizi de rahatlatıyordu.
beni çok güzel seveceğini ve asla bırakmayacağını düşünmüştüm.
yanılmışım.
şimdi söyle bana Taehyung, beni neden böyle bıraktın? neden bu iğrenç duyguya sahibim?
