Τα μάτια μου τολμούν να διασταυρωθούν για μια ακόμη φορά με τα δικά της και για μια στιγμή τρυπωνω βιαστικά μεσα στο μυαλό της. Χρειάζομαι μια επιβεβαίωση οτι δεν ειμαι μονο εγω...οτι νιώθει και εκείνη αυτο το υπέροχο μούδιασμα,αυτη την γλυκιά έξαψη μαζι με την όμορφη υπόσχεση ζωης που τη συνοδεύει. Απομακρυνω το βλέμμα μου και αποτραβιεμαι προς τις σκάλες με γρήγορο ρυθμό..μπαίνω μεσα στο δωμάτιο..
Όμορφο και καλα διακοσμημένο...αλλα απίστευτα μουντό...μου θύμιζει την Salome..
Η Salome ηταν μαζι μου στο ίδιο ορφανοτροφείο..ηταν απο τα παιδιά οπου εκανα παρέα εκεινη την εποχή αλλα ηταν και απο αυτα που κόλλησαν απο τον λιμό...τα ξανθά μαλλιά της το υπολευκο δερμα της τα εντυπωσιακά σμαραγδένια μάτια της που συνθέτουν μια τόσο σαγηνευτική ομορφιά που εδω και Χρόνια,αιώνες μου φαινόταν αρκετή...
Αλλα οχι πια..
Τωρα η παραμικρή μου ελπίδα ειναι να απαλλαγώ απο το παραμικρό ίχνος της...Να αποκλειστω απο την κοπέλα με την οποία περασα το μεγαλύτερο μέρος της ζωης μου..σε μια ανεπαίσθητη μακριά ανάμνηση που θα προτιμούσα να σβήσω..
Αν και για να ειμαι δικαιος δεν ειναι η
Salome αυτη που άλλαξε. Τα χρόνια περνούσαν και παρέμεινε η ίδια και απαράλλαχτη δεν διέφερε σε τίποτε απο το νεαρο κορίτσι που πριν απο μερικά χρόνια μερικούς άιωνες
Έσωσα απο το ορφανοτροφείο
Ζηλοφθονη
Κτητική
Άπληστη...
Όπου οι ανάγκες και οι απαιτήσεις της φαίνεται οτι δεν ειχαν τέλος...
Είμαι σχεδόν έτοιμος για την αποψινή δεξίωση...ή μουσική ακούγετε απο το κατο μέρος του ξενοδοχείου..
Άρχισε να μου λείπει περισσότερο απο πριν..κατεβαίνω τις σκάλες
Κάθομαι αναπαυτικά στην καρέκλα μου και αισθάνομαι ποιο άνετα απο καθε φορά..χαμογελάω και προτρέπω τον εαυτό μου να γνεψει επιδοκιμαστικα στην Hilda την οικοδέσποινα του δείπνου..
Την βρήκααα! Την είδα να κρατάει ενα δίσκο και να σερβίρει στους καλεσμένους διαφορά ποτα όμορφα διακοσμημένα..Ηταν χαμογελαστή και γλυκιά..Η ορχήστρα έπαιζε ένα νυχτερινό του Τσαϊκόφσκι..
Η Emily ήπιε μια μικρή γουλιά κι ύστερα μια πιο μεγάλη από το ποτήρι στο χέρι της. Σκέφτηκε ότι το κρασί ίσως να της έδινε αυτοπεποίθηση
Και να τη βοηθούσε να αποβάλει τη συστολή της..Ελπίζοντας ότι θα έβλεπε ξανά τον νεαρό, το βλέμμα του οποίου την είχε επηρεάσει ιδιαίτερα, γύρισε το κεφάλι προς το μέρος όπου τον είχε πρωτοδεί. Όταν δεν τον εντόπισε εκεί, την πλημμύρισαν ντροπή και απογοήτευση, ήπιε όμως άλλη μια γουλιά κρασί και άρχισε σιγά σιγά να χαλαρώνει. Ξαφνικά, ένιωσε και πάλι εκείνο το ηλεκτροσόκ και, σηκώνοντας το κεφάλι, είδε τα ίδια γαλάζια μάτια να την κοιτάζουν. Μήπως είχε πιει πολύ γρήγορα το κρασί της;...Ένιωθε τα γόνατά της
να λυγίζουν και την καρδιά της να χτυπά τόσο δυνατά,ώστε φοβόταν μήπως την ακούσει ο κόσμος γύρω της. Ο Rayan την πλησίασε της χαμογέλασε και της έκανε ένα σχεδόν πονηρό βλέμμα η Emily χαμογέλασε κι αυτή ντροπαλά και έκανε μεταβολή για να προσφέρει στους καλεσμένους ποτα..είχε τα μάτια του στυλωμένα πάνω της..καθε κίνηση της..καθε έκφραση του προσώπου της..έμοιαζε σαν να την γδυνει με τα μάτια ηταν τοσο όμορφος και επιβλητικός με το κουστούμι του..Ο δίσκος της Emilys ειχε αδειάσει και εκείνη με γυμνά χερια κατευθύνθηκε προς την κουζινα του ξενοδοχείου..Μέχρι την στιγμή που ακούστηκε η βαθιά φωνή του Rayan..«Θα είχατε την καλοσύνη να μου χαρίσετε αυτόν το χορό, δεσποινίς;» όταν πήρε το χέρι της για να την οδηγήσει προς την πίστα, δεν είχε το κουράγιο να αρνηθεί,δεν είχε
καν απαντήσει στην ερώτησή του. Δίχως να πει λέξη,αφέθηκε στην ευγενική και συνάμα σταθερή αγκαλιά αυτού του "ξενου"η καρδιά της πήγαινε να σπάσει, τα μάγουλά
της έμοιαζαν να έχουν πάρει φωτιά και τα πράσινα μάτια της άστραφταν από ενθουσιασμό. Νόμιζε ότι ζούσε ένα όμορφο όνειρο. Όταν πρόσεξε το διερευνητικό βλέμμα του, όσο κι αν της άρεσε, απέστρεψε το δικό της, κάπως τρομαγμένη. Αλλά πώς θα του απαντούσε, αν τη ρωτούσε οτιδήποτε; Δεν υπολόγισε πόση ώρα κράτησε αυτό το γλυκό μαρτύριο, διότι κάθε της σκέψη, κάθε της κίνηση τις έλεγχε αυτός . Αν και τα υπόλοιπα ζευγάρια είχαν αλλάξει παρτενέρ πολλές φορές, αυτοί εξακολουθούσαν να χορεύουν μαζί. Η Emily φοβόταν ότι θα τον έχανε αν έφευγε από την πίστα.Τα μάτια τους συναντιούνταν όταν εκείνος γονάτιζε για να κρατήσει το χέρι της, έκανε μια φιγούρα και τα χαρούμενα, παθιασμένα και γλυκά μάτια του Rayan πετούσαν σπίθες που τη μεθούσαν. Η ζεστή, δυνατή παλάμη του έστελνε στο μικρό, χέρι της δονήσεις οι οποίες διαπερνούσαν ολόκληρο το κορμί της.Ενώ ο χώρος συνεχιζόταν, ο Rayan την παρέσυρε αργά έξω από την πίστα..η Emily δίχως να μιλήσει, χωρίς να κάνει καμιά ερώτηση, δεν έφερε την παραμικρή αντίρρηση, αλλά τον ακολούθησε με το χέρι της μέσα στο δικό του.
Memento mori.
μτφρ: θυμήσου το θάνατο
YOU ARE READING
Ertenal Fleme
Teen FictionΕναν αντρας αναζητάει παντού σε καθε εποχή την ίδια κοπελα σε διαφορετική μετενσάρκωση...με διαφορετική ταυτότητα..διαφορετική εμφάνιση αλλα ίδια απαράλλαχτα μάτια..
