"Have I told already you about this? Pat! Hindi porket mahal mo kailangan mo ng maging tanga. Nagegets mo ba ako?"
Tanong ko sa kanya ng makapunta ako sa harap nya. Umiling iling naman sya at kumuha pa ng ilang tissue.
Naka ilang ulit na ba akong nagsabi sa babaeng to? Paulit ulit kami. Di siya nakikinig sa mga payo ko sa kanya. Tsk
Napa buntong hininga ako at mas naaawa akong tinignan sya. As her friend, nasasaktan din ako para sa kanya pero wala din akong magawa dahil sya naman nag dedesisyon at taga payo nya lang ako pero ni minsan hindi nya sinunod maski isa. Non sense lang din
"Patricia! Hindi sa lahat ng oras puso mo yung paiiralin mo, love is unfair sometimes, papasayahin ka ng panandalian, papakiligin, tapos pag masayang masaya ka na tsaka ka papaiyakin, it will make you miserable, sometimes.. Love can ruin you, break you into pieces—"
"Pero hindi mo na yun minsan maiisip lalo na pag mahal na mahal mo sya"
"That's the point! Kasi lagi nating pinapairal yang pagmamahal! Mahal mo kaya ka magpapakatanga? Mahal mo kaya kahit nasasaktan ka na sige pa din?"
Hindi sya umimik pero mas lalo nya akong tinignan, bakas na bakas sa mga mata nya na nasasaktan at nahihirapan sya, but that's the TRUTH!
Kailangan na niyang magising sa katotohanang hindi lahat ng relasyon laging masaya, hindi pwedent lagi kang naka ngiti at walang hirap.
Binaba nya yung tissue nya at umayos ng umupo
"Pero bakit ikaw 2 years na, hindi ka pa din nakakalimot?"
Natigilan ako ng bahagya sa tanong nya. It took me a seconds bago makasagot sa kanya
"Patricia! That is another story—"
"See? You still stock with that f*cking memories!"
Mas lalo akong napatigil. What did she say? A f*cking memories?
Yun lang yun? Para sa kanya it's a f*cking memories pero para sakin it's a treasure!
"But at least okay ako! Eh ikaw? Umiiyak ka ng dahil sa kanya, nag tanga tangahan ka tapos iiyak iyak ka jan na parang bata! That's bullshit"
Napatayo ako sa kina uupuan ko at muli nanaman syang umiyak. Nag iinit na din yung mata ko at baka anytime bigla akong maiyak, kaya instead na harapin ko sya tumalikod ako at humarap sa bintana nya.
I need to calm myself kasi andito ako para tulungan siya, para maging comforter nanaman niya, because that's my obligation to her, not exactly that pero kasi gusto ko. Andito ako kasi gusto ko
"Face the truth Pat. Mag isip isip ka! Mahal mo sya pero nasasaktan ka na, nahuli mo na sya. Pero nasayo na yung desisyon kung ipag papatuloy mo pa, okay?"
Humarap na ako sa kanya saka sya nginitian. I pat his shoulder
"Make a decision for the both of you, not just for your own sake but for the sake of the two of you. Okay? I have to go, I think I'm gonna talk to him"
Ginulo ko pa ng bahagya yung buhok nya tsaka nagpaalam na lumabas. Nag dire diretsyo na ako para maka uwi at makapag bihis bago ko sya bisitahin. Pero may napansin agad akong kotse sa labas ng bahay ko
That car looks familiar.
Hindi ko na yun pinansin pero
Papasok palang sana ako nang biglang may tumawag sakin
"DIME!"
Marahan pa akong lumingon sa babae
"Mrs. Galvez!"
