Równoległy świat

Rozdział 2 - Alia

****
Kiedy położyłam się spać zostawiłam uchylone drzwi od mojego pokoju z widokiem na przedpokój. Zgasiłam światło, przykryłam się kołdrą, ale moją uwagę przykuwała zgaszona świeczka, przy której widziałam zarys postaci dziecka. Można pomyśleć, że to mój młodszy brat Tommy, tylko że on już dawno spał w pokoju z mamą, która nie wypuści go za nic w nocy samego nawet do toalety. Mój brat choruje na schizofrenie. To choroba psychiczna, a chorujący widzi rzeczy faktycznie nie istniejące.  
Więc, to nie mógł być on- pomyślałam-. Ze strachu schowałam się pod kołdrę, a w głowie wmawiałam sobie, że nie mam choroby po bracie i nic tam nie widzę. Kiedy wysunęłam głowę z pod pościeli, wstałam i poszłam zobaczyć co to tak naprawdę jest. Ujrzałam małą dziewczynkę, która podpalała i gasiła świeczkę. Zapytałam się jej jak ma na imię i czemu nie wraca do domu, a ona spojrzała na mnie, a jej śliczne migoczące oczka, pięknie zaplątane warkoczyki i sukienka z falbankami stanęły w ogniu. Skóra odchodziła od ciała rozpływając się, a jej głoś był przerażający. Ten widok był okropny. Jej twarz... po prostu jak z horroru. Nie odpowiedziała na moje pytania, ale usłyszałam tylko jedno słowo - uciekaj - a znikając biegła w moją stronę, a straszne obrazy znowu się powtarzały.
*****
Rano po ciężkiej nocy wstałam i zeszłam do kuchni. Stół był już nakryty, a rodzina siedziała i jadła  śniadanie. Odsunęłam krzesło i usiadłam zastanawiając się co dzisiaj zjeść. Wzięłam miskę i sypiąc płatki pochyliłam się. Biorąc mleko ujrzałam  patrzących w moją stronę mamę i brata. Mieli czarne oczy i zaschnięte, wykrzywione  usta. Przestraszona odwróciłam głowę, a kiedy spojrzałam ponownie, siedzieli przy swoich talerzach rozmawiając, jak by nigdy nic się nie stało. W tym momencie postanowiłam, że  dojdę do tego co się tutaj dzieje.