Verse 1:
Derinden gelir sesler, çıkış yolunu göster.
Kalbim beynime "pes" der ve nefesler yavaşlar,
Yine başlar düşüşler.
Yavaşça tükendi gülüşler.
Çöküşten dirilmek mi beklenir bu denli dibe vuruyorken?
Duruyorken bütün saatler bu akşam sadece benimki ilerliyor.
Bilmiyorum, sona giden bir yol "gelirsen herşey biter" diyor.
Direnmiyor buna vücudum ama kapılmıyor da, çok garip.
Buna son verip kendimi bırakıyorum, düşüyorum ama dibi görmüyorum.
Buz gibi eriyip titriyorum fakat alevin içindeyim sönmüyorum.
Dönmüyorum, geri dönemiyorum ve ilerde çıkış yok.
Siyahın en zifirisi beni çağırır gitmeliyim çok vaktim yok
Nakarat:
Derindeyim, sokağın içinde.
Derindeyim, siyahın içinde.
Verse 2:
İçimden hiçbir şey gelmiyor, düşünmek geçmişi geri vermiyor.
Beni delmiyor kurşunların, saplansa da yere sermiyor.
Bana "gel" diyor derinler fakat kalkamam yerimden.
Hey mutluluk! Bana bak sana diyorum "Hatırla benim ben!"
Dilim zifiri karanlığı heceler güneşimi batırırken tüm geceler.
Asık suratım için bana peçe ver bu halde mutluluk tarafına geçemem.
Mülteci ruhum okyanusu geçmeye çalışır salla.
Geleceğe baktığın pencerelerden bitmiş sigaranı salla.
Zamanla dibe vuruyor ruhum, derinlerdeyim çıkmıyorum.
Buna son verip kendimi tüketiyorum,
Bitiyorum ama yere düşmüyorum.
Çıkmazlara düştü yolum yine de iyi günler düşlüyorum.
Nakarat:
Derindeyim, sokağın içinde.
Derindeyim, siyahın içinde.
