Ψυχόδραμα

Συγγνώμη μωρό μου, απάτησα

You didn't just cheat on me; you cheated on us. You didn't just break my heart; you broke our future.

~Steve Maraboli~

"Απλά θεωρώ σωστό να το γνωρίζεις διότι νιώθω πως σε κοροϊδεύω". Τα λόγια του έκαναν τα μάτια μου ολοένα και πιο ύγρα και κόκκινα. Η κάποτε γνώριμη φωνή του μετατρεπόταν σε κάτι ξένο καθώς έρχοταν από την άλλη άκρη της γραμμής.

"Κοίτα μωρό μου.." η φωνή του έπαψε για λίγο και γω βρήκα την ευκαιρία να του κάνω παρατήρηση για τον άστοχο χαρακτηρισμό. Μόνο το μωρό του δεν ήμουν. Πιο σωστά, μάλλον ήμουν μια ανόητη που επέλεξε να δέθει μολονότι γνώριζε πως ήταν λάθος να έρθει τόσο κόντα με κάποιον γιατί θα αυτοκαταστρεφόταν, ξανά.

"Συγγνώμη για τον χαρακτηρισμό, αλλά είναι η συνήθεια...ξέρεις. Άπλα ήθελα να σου πω πόσο πολύ λυπάμαι γιατί σε αγαπάω πραγματικά και καταλαβαίνω πως έκανα μαλακία και θέλω κάπως να επανορθώσω. Όμως κοίτα, ήρθα πολύ κοντά μαζί της και έγινε ο,τι έγινε, αλλά αλήθεια δεν το έκανα επίτηδες". Άκουγα αμίλητη καθώς εξηγούσε το όλο σκηνικό και το μόνο που ένιωθα ήταν ατελείωτες μαχαιριές στο στήθος μου. Το χειρότερο βέβαια, ήταν πως δράστης ήταν αυτός που είχε φροντίσει τις πληγές μου.

"Σε παρακαλώ, πες κάτι, δεν αντέχω να σε ακούω απλά να κλαίς". Τότε μέσα στους λιγμούς μου κατάφερα να ρωτήσω "Άξιζε γλυκιέ μου;". Τότε τον ακούω να ξεσπά σε ενα υποτυπώδες γέλιο και μου λέει ξέπνοα "Στις αρχές της σχέσης μας σε είχα ρωτήσει τι θα έκανες αν σε απάταγα και συ μου απάντησες πως θα με ρώταγες αν άξιζε. Μπορώ να σου πω με σιγουρία πως δεν άξιζε. Όπως επίσης πως ήσουν πέρα για περα αληθινή και γω πέρα για πέρα μαλάκας".

"Ναι το ξέρω" απάντησα με ένα ένθερμο γελάκι. Θεέ μου, το αγορί αυτό, το αγόρι που περάσαμε τόσους μήνες μαζί, το αγόρι που μέσα σε μερικές στιγμές μου έσπασε την καρδιά σε χιλιάδες μικρά κομμάτια, είναι το αγόρι που με κάνει να γελάω στην πιο δύσκολη στιγμή. Είναι ο λόγος που κλαίω όμως είναι αυτός που με κάνει πραγματικά χαρούμενη. Αυτό το οξύμωρο σχήμα αμφιταλαντεύεται στο κεφάλι μου και με κάνει να στεναχωριέμαι περισσότερο διότι έχασα την ηλιαχτίδα μου.

"Μικρή, θέλω να είσαι καλά διότι σου αξίζουν πολλά και πάνω από όλα σου αξίζει η ειλικρίνεια. Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο στο είπα, κάλλιστα θα μπορούσα να στο κρύψω όμως αισθανόμουν ενοχές κάθε φορά που σου έλεγα πως σε αγαπάω. Όχι πως σταμάτησα λεπτό όμως δεν ήταν το ίδιο."

Μα πως μπορούσε να μου το λέει αυτό, να μου λέει πως μου αξίζουν πολλά και  στο τέλος να μην μου δίνει τίποτα. Μάλλον όχι, μου έδωσε τα πάντα και  απλά τα πήρε με περίτεχνο τρόπο πίσω. Πόσο άσχημο αυτό, με γέμισε με χαρά και αγάπη και με άδειασε σε δευτερόλεπτα.

"Έχεις κάθε λόγο να είσαι θυμωμένη, ξέρω πως νιώθεις προδομένη". Με το που ολοκλήρωσε τούτη την φράση του του αποκρίθηκα όσο πιο ψυχρά μπορούσα -μολονότι έσπαγε η φωνή μου- "Ίσως φταίει που δεν το περίμενα, βασικά κανείς δεν το περίμενε, όλοι βρεθήκαμε προ εκπλήξεως. Το αστείο δε, είναι πως όλοι πίστευαν πως εγώ θα είμαι αυτή που θα απατήσει". Φαίνεται να τον πόνεσαν κάπως τα λεγόμενά μου και άπλα μου ειπε με έναν τόνο πιο  στεναχωρημένο από οτι πριν "Δεν το έχω ξανακάνει ποτέ αυτό και κοίτα που το έκανα στο άτομο που το άξιζε το λιγότερο"

"Έτσι γίνεται συνήθως όμως" απάντησα πιο ψυχρά από πριν. Είχαν στερέψει τα δάκρυα και επιτέλους είχα βρει λίγο κουράγιο να πω όλα αυτά που ήθελα. "Κοίτα, ευχατιστώ που μου το είπες, το εκτιμώ αλήθεια, όμως το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Θέλω λίγο χρόνο να κάτσει μέσα μου, να το αποδεχτώ και να το ξεπεράσω κάπως. Ελπίζω να καταλαβαίνεις".

"Ναι καταλαβαίνω και έχεις δίκιο. Αλήθεια θα κάνω ο,τι χρειαστεί για να επανορθώσω και να είμαστε καλά".

Πράγματι έκανε ο,τι του ζήταγα όμως η πληγή μέσα μου δεν έκλεινε οπότε αποφάσισα να δώσω ένα τέλος οριστικό.

Δεν κρύβω πως μου λείπει αφάνταστα όμως έχω βρει κάπως τον εαυτό μου και μέτα από τέσσερις μήνες είμαι σχετικά χαρούμενη. Είναι που νιώθω πως κάτι λείπει όμως. Ένα κενό που δύσκολα θα καλυφθεί όμως σίγουρα οι μαχαιριές έχουν κλείσει και το μόνο που έχει απομείνει είναι ουλές, μόνιμα σημάδια.

Αυτές παρέα με τα τραγούδια μας θα μου θυμίζουν πάντα, εκείνον, τις βόλτες μας τις στιγμές μας και κυρίως το πόσο χαρούμενη ήμουν. Όμως τόσους μήνες μετά ακούω τα τραγούδια μας και δεν κλαίω, κάθομαι στο παγκάκι μας και μπορεί να νιώθω πως κάτι λείπει όμως δεν μου προκαλει στεναχώρια. Μόνο νοσταλγία.

Οπότε θέλω να ξέρεις πως μου λείπεις όμως καταλαβαίνω. Αύτο που δεν καταλαβαίνω όμως είμαι γιατί επιτρέψαμε σε μια άγνωστη να καταστέψει την πιο όμορφη σχέση, την δική μας. Ελπίζω να είσαι καλά μωρό μου, και σε συγχωρώ που με απάτησες. Δεν ήθελες να με πληγώσεις και το ξέρω. Ήταν απλώς μια άτυχη στιγμή που κατέστρεψε το δικό μας παραμύθι.