H.I.D.E

Bölüm 1

''25..26.......39..40..''

Kısa çocuk içinden adımlarını saymayı bıraktıktan sonra elindeki market poşetlerini savurarak kendini eve atmıştı.

Eve girdiği gibi-iki eli dolu olduğu için- ayağıyla kapıyı iteledi ve sırtını kapıya yasladı.Nefes almak için

ceblleşirken sırtını kapıya sürterek mermer zemine oturmuştu.

Terlemişti.

Hem de çok.

Alnını silme isteği içinde deli gibi patlarken sonunda poşetleri sıktığı ellerini gevşetti ve elinin tersiyle küçük

damlaları sildi.

Dışarıda olmayı sevmiyordu.Dışarı çıkamazdı.

Ya da nadir çıkardı.İnsanlardan korkuyodu.

Ona zarar vermelerinden....

Tekrar tekrar kırmalarından...

Gözlerini bir süreliğine kapayıp huzura erdikten sonra poşetleri yavaşça mutfağa doğru taşıdı.

Meyveleri yıkayıp bir kaseye doldururken birden ev telefonu çaldı.

Gürültülü musluğu kapadı ve hızlıca kurulamaya çalıştığı sağ eliyle telefonun hoparlör tuşuna bastı.

Gür seslinin konuşmaası evi doldurmuştu bile

''Kyungsoo,şubat sayısı için henüz taslakları göndermemişsin.Bir sorun mu var?''

Konuşan Kyungsoo'nun patronuydu.Kimseyle konuşamayan çocuğun tek konuştuğu insan oydu.

Kısa çocuk masabaşı iş yapmayı reddedip taslakları evden atmayı teklif ettiğinde patron önce sinirlenmi

ama ardından da kabul etmişti.Do Kyungsoo'yu kaybedemezdi..Etkileyici yazma becerisini..

''Bay Wu..B-ben henüz tamamlayamadım..Çok üzgünüm..''

''Pekala sorun yok.Ama birkaç gün içerisinde lütfen yolla tamam mı?''

''P-peki efendim..''

Kyungsoo tam 'iyi günler' dileyip telefonu kapatacaktı ki patronu konuştu

''Kyungsoo..''

''Efendim Bay Wu..''

''Gerçekten hiç şirkete gelmeyecek misin? Herkes seni o kadar merak ediyor ki..Bu kadar güzel yazan kişiyi..''

Kyungsoo kendisine yöneltilen soruyla afalladı.Bu saçmaydı çünkü bu sorunun cevabını çoktan aklına yerleştirmişti.

''Bay Wu..B-ben bunu yapamam...L-lütfen benden bunu istemeyin..''

Patron Wu yetenekli editöre içinden minnet duydu.Gerçekten onunla daha çok samimi olmayı ve böyle yetenekli bir insanı

topluma kazandırmayı istiyordu.

''Pekala Kyungsoo.Ama eğer birgün kendini buna hazır hissedersen sakın geri adım atma.İyi günler..''

''İyi günler efendim..''

Kyungsoo hoparlörü titreyen elleriyle kapadı.Kalbi küt küt atıyordu.

Başka insanlarla çalışmak ve dışarda olma fikri onu hem heyecanlandırmıştı hem de korkutmuştu.

Dışarıda olmak istediği zamanlar yok değildi.Bazen bunu düşlerdi.

Ama o olaydan sonra kendini eve kapamayı tercih etmişti...Herkesi,her şeyini kaybettikten sonra...