Moord

1

Pov Emma

Ik zit op de bank een beetje naar de Tv te kijken. Oppassen is wat dat betreft echt heel saai. Je hebt wel het geluk dat je er goed betaald voor krijgt en er eigenlijk altijd wel eten is. Ik denk dat ik even met Loïs ga bellen, heb ik nog net wat meer te doen.
De telefoon gaat over maar er wordt niet opgenomen. Vaag. Normaal neemt ze altijd meteen op. Als ik zo nadenk heb ik haar ook niet meer gezien op het feestje eergister. Volgens mij ging ze naar huis toen ik even in de tuin was met Vincent.
Ik probeer haar nog een keer te bellen maar ze neemt weer niet op. Nogmaals, vaag. Dan bel ik Nick, ook gezellig. Zoals ik al dacht neemt hij na één keer op.

'Hey Nick te dik!'

'Hi Em de scam!'

'Wat ben jij aan het doen?'

'Beetje Tv aan het kijken. En jij?'

'Ja ik ook.'

Dan ineens komt er een foto van Loïs op het beeldscherm. Wacht wat?

'Nick zet nu het nieuws aan!'

'Wat, hoezo?'

'Sssttt!'

Ik zet de Tv luider. 'Loïs Wijngaarde is sinds eergisteravond vermist. Zij is voor het laatst gesignaleerd op een feestje. Zij droeg die avond een zwart glitterjurkje. Heeft u een vermoede of weet u waar zij is bel met 0800-7000, de politie tiplijn.'

'Nick, gaat het?'

'Nou nee, eigenlijk niet.'

Ik begin te huilen, wat, hoe ik snap het gewoon niet! Nick hoor ik aan de andere kant sniffen.

'Zal ik naar je toekomen?'

'Nee, ik kom naar jou toe. Als je ziet wat er tegenwordig met meisjes 's avonds gebeurt. Ik wil jou niet ook kwijtraken.'

'Oké is goed. Tot zo.'

'Tot zo.'

Ik hang de telefoon op. Ik kan het gewoon allemaal even niet beseffen. Waarom nou net Loïs, Loïs mijn beste vriendin sinds de peuters. Ze voelt gewoon als mijn zus en ze betekent letterlijk alles voor me. Ik moet nog harder Dan belt mijn moeder me.

'Emma, liefje. Gaat het? Wat verschrikkelijk hè? Ik kan er met mijn hoofd niet bij.'

'Hey mam, nee het gaat eigenlijk niet. Ik mis haar nu al. Ze betekent zoveel voor me.'

'Ik begrijp je lieverd. Moet ik naar je toe komen? Dat begrijpen die oppasmensen vast wel!'

'Nee hoeft niet mam, Nick komt al.'

'Top, jullie hebben vast veel steun aan elkaar. Ik kom je trouwens wel ophalen, hoelaat ben je klaar?'

'Ik moet tot elf uur oppassen.'

'Is goed, tot zo.'

'Tot zo mam.'

Mijn moeder is soms echt net wat ik nodig heb. Toch hoop ik dat Nick er snel is, ik heb hem nu echt nodig. Loïs is sinds de peuters mijn beste vriendin en Nick kwam er in groep drie bij. Nick werd namelijk altijd gepest maar Loïs en ik wilden wel met hem spelen. Zo werden we het allerleukste groepje mensen ooit met zijn allen. Ik kijk naar de klok, het is pas acht uur. Ik heb echt geen zin meer. Gelukkig gaat de deurbel al, dat moet Nick wel zijn.
Ik loop rustig naar de deur en kijk eerst door het kijkgaatje, het is inderdaad Nick. Opgelucht doe ik de deur open en vlieg hem om de nek. Hij ruikt altijd zo lekker.
Daar staan we dan, huilend voor het huis van mijn oppasadres.

'Kom we gaan naar binnen. Daar is popcorn en chocolade.'

'Yes, is goed.'

We lopen naar binnen en pakken de popcorn en chocolade. Ook pak ik Fristi, wetende dat het ons favoriete drankje is. We lopen naar de bank en ik zet maar Netflix aan. Ik kruip tegen Nick aan en we beginnen aan Mean Girls, gewoon om onze gedachten ergens anders te krijgen.

Het is een halfuurtje later en ik moet mijn best doen om niet in slaap te vallen. Waarschijnlijk gaat in slaap vallen vanavond wel lastiger dan normaal.

'Nick?'

'Ja Em.'

'Hoe voel jij je nu?'

'Raar, niet compleet. Zo iets denk ik. Jij?'

'Ja, ik ook. Mis jij haar ook nu al? Ik heb steeds het gevoel dat ze hierbij had moeten zijn. Het voelt raar om met zijn tweeën te zijn. Ik vind het niet vervelend hoor, het tegendeel zelfs, maar toch.'

'Ik begrijp je, ik heb het zelfde.'

Ik kruip nog dichter tegen hem aan en zijn sterke arm komt om mij heen. Zo is het dan wel weer vertrouwd, tenminste een soort van vertrouwd. Loïs mist.

We zijn weer een uurtje verder, Mean Girls is afgelopen. Ik heb denk ik drie kwartier geslapen. Nick ligt nog steeds te slapen, ik maak hem maar niet wakker, dat lijkt me geen goed idee. Dus kruip ik maar gewoon weer lekker tegen hem aan en val ook in slaap.

Oké, daar zijn de ouders en ik lig hier met een jongen op de bank, dit geeft geen verkeerde indruk.

'Hey Emma en jongen die ik niet ken.'

'Hoi, geloof me: Dit is niet wat je denkt dat het is. Dit is Nick, Nick is mijn beste vriend, meer niet.'

'Oké, dan is het goed. Hoi Nick.'

'Hallo mevrouw.'

'Oké, ik zal even uitleggen waarom Nick hier is. Onze allerbeste vriendin, Loïs Wijngaarde, kwam als vermist op het nieuws. Wij zijn hier van enorm geschrokken en hadden elkaars steun gewoon echt even nodig. We zijn namelijk erg bang dat er daadwerkelijk iets ergs aan de hand is. Daarom kwam hij even langs.'

'Och lieverd, wat verschrikkelijk! Weet dat je altijd bij me terecht kan! Ik weet dat je niet direct naar me toe gaat als er iets is, maar ik ben er wel voor je! Sterkte schat!'

'Dankjewel!'

'Jij ook Nick, heel veel sterkte!'

'Dankuwel mevrouw!'

'Worden jullie opgehaald of iets in die richting?'

'Nee, ik niet mevrouw.'

'Ja, ik wordt opgehaald door mijn moeder.'

'Nick, zal ik jou even thuis brengen? Woon je ver weg?'

'Twee minuutjes fietsen denk ik.'

'O, dan fiets ik even mee.'

'Dankuwel!'

Daar staat mijn moeder al. Ik sprint op haar af en omhels haar stevig. Thuis ga ik wel huilen. Dan geef ik een knuffel aan Lot, de oppasouder. Ik weet niet waarom, maar het voelt goed zo. Dan geef ik een hele, hele dikke knuffel aan Nick.

'Kom ik morgen naar jou, of jij naar mij?'

'Ik kom wel naar jou, kunnen we samen Jack uitlaten.'

'Ja, is goed. Tot morgen!'

'Tot morgen!'

Dan fietsen mijn moeder en ik naar huis.

We zijn thuis aangekomen en ik plof direct in bed. Dat had ik nodig zeg! Ik pak mijn mobiel en besluit om YouTube te gaan kijken, dat is nooit mis. Ik zet een random filmpje aan en installeer mijzelf confortabel in bed. Ik hoop vooral dat ik een soort van slaap!'

Twee uur later en ik slaap nog steeds niet. Ik zet YouTube maar uit, nu heeft het geen zin meer. Wat moet ik nu gaan doen? Ik ga wel lezen, daar slaap ik ook snel van. Ik pak Stalked en begin te lezen. Perfect, afleiding van een goed boek en een kans om in slaap te vallen. Ik doe mijn best.

Hey allemaal, het eerste echte deel van Moord! Wat vinden jullie er tot nu toe van? Laat even weten in de reacties!

X Fleur