Küçüktüm, çok küçüktüm. Hiçbir şeyin farkında değildim. Etrafımda olup bitenlerin farkına varmamıştım.
8 yaşındaydım. 3 Temmuz'du. Saat 4.17'ydi. Bağırış ve kırılma sesiyle uyandım. Aşağıdan geliyordu sesler. Aşağıya inmeye korkuyordum ama yaptım. Keske inmeseydim. Keske korkmaya devam edip yatağıma geri donseydim. Asagı indigimde annem, babam ve bir kadın vardi. Annem bir yandan agliyor, bir yandan da babama bagiriyordu. Babamin sinirleri iyice yukselmis gorunuyordu, elini kaldirip anneme vuracakken krize girmis baba yapma diye agliyordum. Annem yanima gelip ellerimi yuzumden cekince kucagina alip yukari odama cikarmisti...
Sonra ogrendim ben. Cok sonra. Babamin annemi aldattigini evde olan o kadinla cekip gittigini, annemin her aksam eve getirdigi "is arkadaslariyla" odasina cikiyor ve gece yarisina kadar hic cikmiyorlardi.Her zaman icime kapanik oldum. O adamin bizi terkettigini ogrendigimde icime kapaniktim. Psikologlarda gecti omrum. Ama artik omrum Akıl Hastanesinde geciyor.
Ve evet tanitim geldi. Okuyan iyi ya da kotu dusuncesini yorumla anlatsin lutfen. Bir daha ki bolumdr gorusmek uzere..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AKIL HASTASI
ParanormalBen Melis. Ve bu da benim hayat hikayem. En kısa zamanda akıl hastanesinde görüşmek üzere.
