Moonbyul siyah kot ceketini alıp hızlıca evden çıktı.
Hem yolda yürüyüp hemde kot ceketini hızlıca üzerine giydi.
Kahverengi saçları akşam rüzgarında yüzüne çarparken daha önceden Seok ile gelip kaybolduğu sokağa girdi.
Hafifçe yanan sokak lambaları etrafı aydınlatırken Moonbyul nereye gideceğini bilmiyordu.
Hafifçe başını kaldırıp balkonda oturan yaşlı bir kadın gözüne çarptı.
Moonbyul: Teyze ! Bakar mısın?
" Bana mı dedin kızım "
Moonbyul: Evet Teyze.
" Gecenin bu saatinde bu sokakta ne işin var kayıp mı oldun yoksa ? "
Moonbyul: Ben bir arkadaşımı arıyorum. Adı Kim Yongsun bu sokağın sonunda oturuyormuş.
" Kim kim.."
Moonbyul: Kim Yongsun . Sarı uzun saçlı. Sürekli gülümsüyen bir kız. Tanıyor musun?
" Tamam tamam şimdi anladım. Tanımazmıyım kızım. Her gün bu yoldan geçer beni görmek için. Her sabah birlikte kahve içeriz. Tam da benim gençliğime benziyor çok severim o kızı. "
Moonbyul: Teyze evini tarif eder misin ?
" Bu sokağın sonuna kadar git . Üç katlı bir bina var. İşte o binanın ikinci katında oturuyor. Zaten hemen bulursun .Bu civarda tek üç katlı bina sadece o bina kızım. "
Moonbyul: Anladım Teyze. Size iyi geceler.
Moonbyul ellerini cebine koymuş gidiyordu ki yaşlı kadın Moonbyul'a seslendi.
" Kızım Yongsunla birlikte olduğun bir gün sen de yanıma gel ."
Moonbyul: Öyle bir günüm olursa neden olmasın.
Moonbyul Solar'ın karşısına çıktığında ne diyeceğini bile bilmeden yaşlı kadının tarif ettiği şekilde hızlı hızlı yolda yürüdü.
Bugün ya bir şeyler başlayacak yada çok şey sonunun gelmesine râzı olacaktı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
WORTHLESS ( MOONSUN)
أدب الهواةMoonbyul : Bana bu kadar değer verme Solar çünkü pişman olacaksın . Solar: Pişman olmak mı? Asla ! Moonbyul: Seni hiç sevmesem bile mi? Solar: Öyle bir ihtimal yok Moonbyul . Kalpten kalbe giden bir yol vardır . Ben seni seviyorsam sen de beni...
