Carrie Stark - (Marvel Fanfiction)

Civil War 2/4

"En waarom moest ik mee?" Ik sta met mijn vader in een kleine lift die ruikt naar etensresten. We zijn in Queens om iemand op te halen, meer weet ik niet.

"Omdat je moeder zei dat we meer tijd met elkaar door moesten brengen," Tony trekt z'n stropdas strak en kijkt recht voor zich uit. Ik weet zeker dat hij honderd andere dingen aan het doen is, want hij heeft zijn spionnenbril op (zo noem ik het tenminste).

 De deuren schuiven langzaam open. Een jonge vrouw staat in de deuropening en lacht vriendelijk. 

"Aangenaam, ik ben Tony Stark" 

"May, leuk u te ontmoeten" May draait zich naar mij toe. 

"Carrie" Ik schud haar hand. 

"M'n ...andere stagiaire," vertelt mijn vader haar. 

"Ooh," May knikt en er valt een stilte in de gang. "Oh ja, kom binnen!"
-
Na heel veel koekjes en koffie loopt er iemand binnen. 

"Hey Peter," roept May. 

"Hey Tante May." Peter heeft niet door dat we er zijn en loopt gewoon door naar de woonkamer. 

"Hoe was school?" 

"Het was oke...er staat een te gekke auto buiten," Peter draait zich om en zijn mond valt open in shock. 

"Oh, meneer Parker.'' Zegt mijn vader met een arrogante toon.

"Wa..wat..doet u hier?..Hey..uh..ik..ik ben Peter," mompelt Peter die zijn best doet om nonchalant over te komen. 

"Tony" Antwoord m'n vader kortaf. 

"Wat doet u hier?" Vraagt Peter terwijl hij z'n armen over elkaar houd. We sluiten heel even oogcontact.

"Het was tijd dat we elkaar eens in het echt zouden ontmoeten...je hebt m'n e-mails toch gekregen?"

"Ja?" Antwoord Peter met een vragende toon. Dat zegt al genoeg: hij heeft geen idee waarom we hier zijn. Typisch Tony Stark.

"Toch?" Vraagt mijn vader door.

 "Ja, over..." May onderbreekt hem. "Je hebt niks gezegd!" Gilt ze.

Ik kan aan mijn vader zien dat hij zich de smoes niet kan herinneren. "Het September Fundament," vertel ik aan Peter. 

"Juist" Peter heeft geen idee wat hij moet zeggen. 

"Weet je nog dat je je hebt aangemeld?" Vraagt m'n vader nog eens.

"Ja.." Antwoord Peter ietwat onzeker. 

"Ik heb het goedgekeurd - dus nu zijn we in zaken," antwoord Tony die het koekje weg kauwt. 

"Maar, je hebt niks gezegd. Waarom niet? Gaan we nu geheimen voor elkaar houden?" Onderbreekt May. Haar stem klinkt teleurgesteld, het is duidelijk dat ze close zijn.

"Ik weet dat je dol bent op verassingen dus ik dacht...waar heb ik me voor aangemeld?" Peter draait zich om naar m'n vader. 

"Dat kom ik nu uitleggen.''

"Oke..Oke" Antwoord Peter nerveus.

"Het is zo moeilijk om te geloven dat zij iemands tante is" Tony draait zich naar May. Ik geef hem een boze blik. Hij slikt hard en kijkt een beetje ongemakkelijk weg. 

''Tantes komen in alle soorten en maten," Lacht May. 

"Deze koekjes zijn geweldig" Zegt m'n vader terwijl hij er nog een pakt. 

"Laat ik je daar stoppen..krijg ik hier geld voor of niet?" Peter klinkt iets zelfverzekerder. 

"Ja..ja best wel" Antwoord m'n vader. 

"Kijk met wie je praat" Zegt m'n vader trots. Peter wankelt een beetje ongemakkelijk heen en weer. 

"Mag ik misschien een paar minuutjes met hem een-op-een spreken?" 

"Tuurlijk!" Antwoord May enthousiast.
-
Natuurlijk mag ik niet mee naar binnen. 

"Waar ga jij naar school?" Vraagt May.

"Thuisschool,'' antwoord ik met een onzekere glimlach. May is super aardig. Het is Peter waar ik me zorgen over maak. Hij is nog maar vijftien en moet nu al vechten tegen deze ervaren, beruchte en sterke superhelden. May zou er aan kapot gaan als er iets met hem gebeurde. Na een paar minuten lopen Tony en Peter weer naar buiten. May draait enthousiast hun richting in. 

"May? Mag ik met meneer Stark mee?" Vraagt Peter ietwat onzeker. 

"Wanneer?" 

"Nu?"
-
Zo gezegd zo gedaan; Peter gaat mee naar Berlijn. We rijden met zijn allen naar het vliegveld. Papa gaat natuurlijk niet mee. Hij heeft het te druk en komt later. Peter filmt vanaf het moment dat we in de auto zitten alles met zijn telefoon. 

"Maak je een documentaire?" Vraag ik lachend.

"Soort van." Hij heeft de camera op mij gericht. 

"Wat is je naam eigenlijk?" 

"Carrie."

Terwijl Happy Peter helpt met z'n koffer valt het me op hoe nerveus Peter is. Terwijl hij het vliegtuig inloopt klikt er iets: ik mag eigenlijk niet mee naar Berlijn, maar wat heb ik te verliezen. Terwijl Happy de auto wegrijd sluip ik het vliegtuig in.