ɪꜱᴀʙᴇʟʟᴇ

ᶜʰᵃᵖᵗᵉʳ ⁿⁱⁿᵉ

Pov Isabelle

-Μου είπε μόλις μπήκα και μου χαμογέλασε με το υπέροχο πλατύ χαμόγελό του.

Isabelle: δεν χάρηκες που με είδες;

Nicolas: πολύ

Isabelle: κοίτα Nicolas θέλω να ξέρεις ότι καταλαβαίνω πόσο λυπηρό είναι αυτό για εσένα. Μην ξεχνάς ότι πριν από κάποια χρόνια το ένιωσα και γω. Ξέρω ότι νιώθεις ένα κομμάτι του εαυτού σου άδειο αλλά πρέπει να βγάλεις από μέσα σου αυτό που νιώθει, να ξεσπάσεις.

Nicolas: αν σου πω ότι δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμα; Ότι δεν αισθάνομαι τίποτα παρά μόνο ένα κενό; ότι το μόνο που νιώθω είναι ότι ο πατέρας μου πήγε ένα ταξίδι και σε λίγο θα έρθει πίσω εδώ στο σπίτι του. Δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω ότι δεν θα έρθει ποτέ πίσω.

Isabelle: οκ Nicolas σε παρακαλώ ηρέμησε. Θες να πάμε μια βόλτα να μου δείξεις τον δικό σου κήπο;

Nicolas: δεν έχω όρεξη.

Isabelle: θες να πάμε με την άμαξα στην πρωτεύουσα να μου δείξεις τα αξιοθέατα;

- όχι μου έγνεψε και κλείστηκε πάλι στον εαυτό του.
Δεν άντεχα να τον βλέπω να κατσουφιάζει
και πήγα κοντά του και τον πήρα μια σφικτή αγκαλιά.

Nicolas: σε ευχαριστώ

- Μου είπε και ξάπλωσε το κεφάλι του πάνω στα γόνατα μου καθώς εγώ του χάιδευα το κεφάλι. Μετά από λίγο αποκοιμήθηκε. Και ξαφνικά άκουσα βήματα από την σκάλα.

Isabelle: τι θα κάνω τώρα!

- Είπα και κρύφτηκα πίσω από την κουρτίνα του δωματίου του.

Santi: πρίγκιπα Nicolas, κοιμάστε;

Nicolas: που πήγε;

Santi: Ποιος;

Nicolas: τίποτα Santi!

Santi: Η μητέρα σας θέλει να κατεβείτε κάτω να δειπνήσετε μαζί με τον βασιλιά carolo και την Isabelle.

Nicolas: Ναι κατεβαίνω.

Santi: πάω να φωνάξω την Isabelle.

Nicolas: ΌΧΙ

Santi: τι πάθατε;

Nicolas : θα το κάνω εγώ!