çünkü canım istedi

1. bölüm

Herkes şuan bana düşman çünkü canımın istediğini yapıyorum.

İnsanlar neden böyle diye düşünürken kapı zili çaldı açtım küçük bi kız çocuğu "Abla sey ben kopegimi kaybettimde onu sorucaktim." dedi. kafami azicik asagi yukari salladim kaslarimi kaldirarak uzulerek asagiya indi. odaya geciyim derken kardesim Emir kosarak yanima geldi ve telefonumu uzatti. biri ariyomus. sasirdim ve

-Aloo

-alo selam nehir ben semih hatirladinmi okuldan hani ayni gun nobetci olmustuk.

-....

-ya hatirlamiyomusun ustune kahve dokulmustu pecete aramistik iki saat.

-evet hatirladimda niye aradinki?

-numarani ariyorum okul kapandigindan beri bi bulusalimmi?

-bu cok ani olmadimi?

-bence gayet yerinde bende bi seyin kalmis o yuzden.

-neymis o ?

-senin icin manevi degeri yuksek onu anladim ben ama burda soylenmez yarim saate bulusalimmi ?

-eee seey ee tamam.

-yarim saate menekse kafenin orda.

-tamam.

-baybay.

-baybay.

ve bu cok aniydi evet cocuk tatliydi ama ne alaka ya of neyse hemen hazirlaniyim cikiyim of ne gicem yaa. neyimi vericek acaba ayy neyse hazirlanip cikiyim hemen deyip ciktim. cocuk belliki saatler oncesinden burdaymis oturduk oyle heycanliyim tabi ben hic biriyle bulusmamistimki zaten ve sadete geldik elime verdi kaybettigim seyi yillardir kayip olm bu tabi yillardir degil ama yani aylar oldu soktaydim ve cocuga nasil tesekkur edicem bilmiyorum.............