YASAK AŞK✧ɱµɦƭαყ ✧

ɓöℓüɱ 8 ∂ε รเҡƭเ૨σℓ

ÖNCELIKLE BAYA DIR BÖLÜM ATMİYORUM ÇOK SORRY BİDE NEDEN BU BÖLÜMÜN ADI DE SİKTİR OL OLDUĞU HAKKINDA HİÇBİ FİKRİM YOK ŞVMCŞGŞVMFŞD

Muharrem

Hastaneye gitmeden önce çiçekçiye uğrayıp recebime en güzellerinden bi buket çiçek aldım nerdeyse 4 gün olmuştu bugün taburcu olucak tı sevdiğim

Arabama binip hastaneye doğru sürdüm

Recebin odasının olduğu kata çıktım kapıyı tıklattım içerden ses gelmesini beklemeden içeri daldım OHAAA?!!!!!!

içeri dalmamla hastane kıyafetlerini çıkarmış üstünü giymeye çalışan bi recep görmemle anında kapıyı geri kapattım

"DE SİKTİR OL"
"HAASKTRRR"

etkisinden çıkamamıştım.
Hala nerdeyse 15 dakikadır yere oturmuş tavana bakıyodum.
(gözünüzde canlandırmayın bu sahneleri şvmvpmfşd))

Odadaki hareketlenmeyi anlayınca ayağı kalktım bu sefer adam akıllı kapıyı çaldım
"gel"

Sesini duyunca yavaşça içeri girdim
(hazır mıyız ilk adıma)

Recep yatağın üstüne oturmuş bana bakıyordu

Yavaşça önünde durdum ve çiçekleri uzattım
Şaşırmış gözlerle bana bakıyordu

Çiçekleri elimden aldı ve
"teşekkür ederim dedi"

Bişey değil anlamında kafamı salladım
"muharrem"

Kalbim çıkıcak gibi atıyordu belkide artık söylemem gerekiyordu içimde tutamazdım

"efendim recep"
"neden bunu yapıyorsun"
"ne yapıyorum"
"benimle ilgileniyorsun"
"nedeni duymak ister misin"
"e-eevt"

Evet dediğinde recebi nikah masasında hayal etmeden duramadım beyaz gelinliğin içinde.... Mükemmel

"ÇÜNKÜ SENİ SEVİYORUM RECEP"
Recep şok olmuş gözlerle bana bakıyordu benim ise elim ayağım titriyordu
"muharrem sen benim en büyük rakibimsin düşmanlar aşık olamaz birbirlerine"
"biliyorum recep. Sadece bana şans ver"
"bilmiyorum muharrem bu yanlış. Bu çok yanlış"

Daha fazla bişey söylemek istemiyordum sinirli bi şekilde yavaşça kapıya ileredim tam çıkıcağım sırada (SAKIN GÖZÜNÜZDE CANLANDIRMAYIN)

Arkamda bi beden hissettim nefesim kesilmiş kalbim maraton koşuyordu
Ellerini boynuma doladı

" BÜYÜK AŞKLAR KAVGAYLA BAŞLAR MIHARREEEM BELKİDE TEK TESSELİMİZ BU OLABİLİR"