Anonim : Ocak

8

Elimdeki mor pamuk şekere baktım. Derin bir nefes aldım ve sınıfa girdim.

En kenarda oturan kişinin yanına gittim. Elinde telefonla oynuyordu.

Omzundan dürttüm. Bana döndü ve hızla ayağa kalktı. Takılıp düşmeden önce sıraya tutundu. Mor pamuk şekeri ona uzattım.

"Teşekkürler Rıfkı, hayatımın en güzel günleriydi," deyip yanağından öptüm.

Sonra sınıftan 'ooo' sesleri geldi. Bir çocuk, omzuna vurdu. "Onur, kardeşim hayırlı olsun," dedi ve güldü.

Ama Onur sadece bana bakıyordu.

Sadece bana!

Kıskanın biçız!

Bana sarıldığında gülmeye başladı. "Delisin sen," dedi. "Deli değilim, Ocak'ım" dedim gülerek. Yüzüme baktı ve o can alıcı soruyu sordu.

"Yemek pişirebiliyor musun?"