He was the worst

κύριος και κυρία

"τι θα κάνεις;;;!!!" Φώναξε ο Όσκαρ

"Άντε πάλι... Θα πάω στην ταράτσα να βρω την κλίκα" του είπα για τρίτη φορά

"Ακούς αυτά που βγαίνουν απ'το στόμα σου; Η απλά σαρεσει να το κουνάς;"

"Όσκαρ ! Συνειδητοποιείς ότι είναι μέσα Οκτωβρίου!!"

"Εεεε...ναι;"

"Πολύ ωραία και χεχ ... ΒΛΈΠΕΙΣ ΝΑ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΚΑΤΙ ΜΕ ΤΟΝ ΤΣΑΚ!!"

"Ιιιιιιιιιι σκάσε μωρη" είπε και μου έκλεισε το στόμα τώρα που δεν είχα κάτι άλλο να πω...

"Μόλις φώναξα..." ξεκινησα να πω τρομοκρατημενη

"Ναι ειλικρινά μόνο εσύ φωνάζεις τα μυστικά σου!! Τώρα μπορείς να πεις ελεύθερα στον κύριο Ουάλας ότι εσύ τον ζωγράφισες στον πίνακα με σουτιέν!!" δεν ήταν από τις καλύτερες στιγμές μου...

"Σσσσσςςς!!"του είπα και έβαλα το δάχτυλο μου στα χείλια του

"Ναι μωρέ τώρα σσσςςς" είπε ο Όσκαρ γελοντας

"Λίλη" ακούστηκε μια γνώριμη φωνη... Γύρισα και είδα τον Τζέιμς γυρμενο σε ένα τοίχο

"Πάμε;" Με ρώτησε

"Ναι !! Τώρα ένα λεπτό!!" Είπα και γύρισα στον Όσκαρ ο οποίος είχε σοκαριστεί

"Λοιπόν ξέρω ότι σου φαίνεται περίεργο αλλα-"

"Περίεργο ;;; Συγγνώμη μήπως ξύπνησα σε παράλληλο σύμπαν σήμερα; Σε είδα να μιλάς με τον Τζέιμς!!!" Έφριξε το παιδί!! Να μου πεις εγώ το σκέφτομαι καμιά φορά και ανατριχιαζω ....

"Για όλα υπάρχει μια εξήγηση στο υπόσχομαι!! Πάνε βρες την Άννα είναι λογικά στην τάξη με την Λούσι που ήθελε να της πει κάτι !! Θα σε βρω μετά και θα σας εξηγήσω εντάξει αγόρι μου;"τον καθησυχασα

"Εντάξει... Περιμένω να μου πεις !! Μπαι" ειπε εκνευρισμενος και εφυγε

"Μπαι" του είπα και πήγα προς τον Τζέιμς

"Πάμε !" Του είπα χαρωπά και μου χαμογέλασε

"Ο Όσκαρ είναι αυτός;"μου είπε δείχνοντας τον

"Καλά τόσο καιρό στην ίδια τάξη δεν τον ξέρεις;" αισχος!!

"Κοιμάμαι την περισσότερη ώρα ... Αλλά αυτόν τον θυμάμαι γιατί μια φίλη της Νικόλ είναι τσιμπημενη μαζί του" ΤΙΙΙΙΙ!!!

"Πλάκα κάνεις ποια ;;;"

"Η Ουεντι, μια γλυκούλα μαζορέτα άμα την ξες... Είναι ένα χρόνο μικρότερη"