Garlic Salad and Murder [TR]

Giriş

Saat 06:49

Yine kalkmıştım.Alarmımın sinir bozucu sesiyle uyandıktan sonra Jose'yi havuzu temizlerken görmüştüm.Bugün diğer günlere nazaran erken gelmişti.Ona tembel bir merhaba dedikten sonra mutfağa geçtim.Kahve filtrem bitmişti.Sinirlenip üzerinde ''Dünyanın #1 Babası'' baskısı olan kupamı yere fırlatmıştım ki bunu yaparken ayağım kesilmişti.

Kendimi sakinleştirmek için gittiğim bahçede karşı komşum Joshua'yı görmüştüm.Joshua aklınızda canlandırabileceğiniz bir kapitalist görünümündeydi.Şişman,yaşlı ve elinde Marlboro sigarasıyla güne mutsuz bir merhaba diyordu.Havuzun temizlendiğini görünce yukarıya üstümü değiştirmeye çıkmıştım.Dünyanın en fit insanı değildim.Hafif beyazlamış şakaklarım 30 yaşından fazla olduğumu kolayca belli ediyordu.Fakat yaşıma göre fazla da kötü sayılmazdım.Lise'de yaptığım güreşler sanırım hala etkisini gösteriyordu.Lauren'ın doğum günümde aldığı kapalı mavi tonu takımımı dağınık yatağın üzerine serip aşağı havuza inmiştim.Saat 8'e geliyordu.Yarım saat kadar yüzdükten sonra üşüyen vücudumu ısıtmak için şöminenin önüne geçmiştim.

Eylül ayının 2'siydi.Doğum günüme 2 hafta kadar kalmıştı ve bugün cumartesiydi.Bugün Nova'ya ben bakacaktım.Nova benim oğlumdu.Geçen ay 10 yaşına basmıştı.Boşanmanın etkisiyle bana karşı soğuktu.Lauren ile boşanmamızın sebebinin hep benim hatamın olduğunu söylerdi ve kendimi suçlu hisettirirdi bana.Bazen nefret ederdim kendimden.Nova benim tek oğlumdu ve bana karşı bir yabancı gibiydi.Takımımı giydikten sonra garaja girmiştim.Babamın 28.yaş hediyesi mat siyah bir Camaro'm vardı.Hep bir John Wick havası vardı bu arabada.Takımımla birlikte uyumlu olacağını düşündüğüm için ona binmiştim.Uzun ve zorlu yolculuklar için 97  model bir Jeep'im vardı.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                          Ofisimin yolunu hep değiştirirdim.Hep aynı yollar,aynı suratlar ve binalar bu sistemin bir parçası gibi hisettirirdi ve bu beni dehşete düşürürdü.Ofisim minimalist konseptliydi.Asistanım Christine ofise gelmişti.Geçen ayın davalarından birine göz gezdiriyordu.Ona günaydınımı verip kendi odama geçmiştim.Mac'imin güç tuşuna bastıktan sonra klavyeye yavaş yavaş Nva119807 şifresini girdim.Maillerime bakarken Christine kapıyı açtı ve biri sizi ziyaret etmek istiyor dedi.

                                                                             1.Bölüm Sonu