Bana araba çarpmıştı! Tabiki
Hemen bayıldım.
"Tuğçe iyimisin? beni duyuyormusun?"
Başım kanıyordu emir beni hemen kucağına alıp hastaneye götürdü fakat orda unuttuğum bir şey vardı .
2 saat sonra....
Emir hala benim başımdaydı
Taki melis gelene kadar.
"Sen çıkabilirsin emir ben beklerim başında"
"Olmaz benim yüzümden oldu hey elindeki ne?"
"a şeyy bu melisin kolyesi bayıldığı yerde unutmuş"
"Bana versene uyandığında veririm ona"
"Olmaz bu çok önemli bir kolye onu veremem sana"
"Bişey olmaz ver sen"
" tamam ama bir şartla benim verdiğimi söylemiceksin"
"Tamam hadi"
O anda yeni uyanmaya başlıyordum ve emir'i gördüm emirin elinde kolyemide gördüm.!!! Gözleri fal taşı gibi açıktı şaşırdığını hissedebiliyordum bir anda şöyle dedi
"TUĞÇEEE"
"Sen bir dakika sen benim çocukluk arkadaşımsın seni çok özledimm"
Birden bana sarılmaya başladı
" höst çek ellerini odunn"
" hiç değişmemissin eskisi gibi inatçısîn"
"Peki ya sana ne demeli iyice kurnazlaşmıssın"
" boş boş konuşma yarana bakıyım gel buraya"
"Ahh acıtıyorsun kendin gibi elleride odun"
"Off eskiden böyle çenen yoktu senin bee"
Bunu söylerken dudaklarımızın arasında 1 metre bile yoktu tam beni öpecekken yüzümü yana çevirdim.
"O biraz zor odun bey"
"Görücez güzellik"
Kusura bakmayın biraz kısa oldu umarım beğenirsiniz lütfen oylamayı unutmayalım
ŞİMDİ OKUDUĞUN
çocukluk arkadaşım
Teen Fictiongerçekten çocukkene çok yakın olan çocuklar bazı sebeplerden dolayı ayrılır ve yıllar sonra tekrar karşılaşırlarsa ne olur ?
