Chapter 1: July 16, 2012
-- RECORDING --
(Tuesday)
Nakangiti ako habang naglalakad sa oval-shape field ng aming unibersidad. at as usual, kabilaan ang mga studyanteng naglalaro. sa left side ko, may naglalaro ng soccer at Frisbee. sa right side naman, ay mga studyanteng nagpapractice ng sayaw.
ai! uo nga pala! may event palang mangyayari sa darating na biyernes.
at sa katunayan, di ko feel ang ambiance ng event.
sya nga pala, ako si Eiress Jesse Setreuf. Ang pinakabata sa aming classroom.Nakahiligan ko ng ngumiti sa lahat, kahit na nga di ko kakilala ningingitian ko. HAHA! mejo singkit ang aking mata (sabi ng mga kaibigan ko). sobrang taba noon, pero ngayon mejo pumayat na kahit papano. haha! hindi matangkad. mas nakaugaliang naka-pony tail ang buhok. actually, Mahaba ang waivy na buhok ko na aabot hanggang beywang.
kapag wash day, naka-palda palagi na aabot hanggang tuhod ang haba.
to make the story short, physically, hindi ako ang tipong makikita sa kasalukuyang henerasyon.
ngunit di nmn din ibig sabihin na parang pang'80's ang genre ko. haha! Hindi rin kasi ako bagay sa looks ng mga bagong henerasyon ngayon. :) kaya, isipin mo na nga lang ang taong paminsan2x mo na lang makikita sa paligid.! well, kung di mo ma.imagine, pilitin mo na lang na ma.imagine. HAHA
basta yun na yun.
in academic matters naman, minsan ko lang makahiligan ang pagbabasa ng mga Academic books. mas gugustuhin ko pang basahin ang mga nakasulat sa diaries ko at tumawa ng tumawa na mag.isa. sa katunayan pa nga, napagsasabihan akong baliw ng mga kaibigan ko..
Eh bakit! masama ba ang tumawa?
haha! masama yata talaga lalo na kung ikaw lang mag.isa! :)
actually, kapag nakalimutan kong dalhin ang diary ko, kumukuha na lang ako ng yellow paper at isusulat ang buong nangyari sa araw na yun.
in girlie matters naman, ako ang babaeng hindi mahilig sa make-up, at hindi mahilig mag.ayos ng super pambabae. Hindi rin ako mahilig sa mga accessories like necklace, bracelet, and earings. Mas gugustuhin ko pa yung sing-sing na lang. Haha! pero actually, I don't use them all.
Opps! hindi naman ibig sabihin na lesbian ako!
Hindi ko lang talaga ma.appreciate especially make-ups kahit lips stick. hahaha!
nagagamit ko lang ang mga bagay na toh kapag kinakailangan, lalo na't sinusuyo ako ng mga kaibigan ko.
nasa loob na ako ng silid-aralan namin at sa katunayan, muntik na akong malate.
Nakaupo na ko sa aking upuan, and I found the room boring. wla kasi akong makausap sa sandaling yun. parang may pinagkaka'busyhan ang lahat.
nang binuksan ko ang bag ko para kumuha ng libro, napansin ko bigla ang cellphone ko na exclusive for music lang. kinuha ko yun at naghanap ng mapagkaka'busyhan din.
at naagaw ng aking pansin ang kantang ONLY HOPE ni Mandy Moore.
pinatugtog ko ang kanta, sumabay sa bawat lyrics kaso muted ang bibig while sumasabay sa pagkanta.
Lumapit sa'kin si Owie.
ang kaibigan at kaklase ko na likas na tapat sa sariling pagkatao.
cute ang mahinang boses pero may humor kung kasama.
"Eiress! may ipaparinig ako sa'yo! narinig mo na ba yung kanta ng mga ka'schoolmate natin sa Eng'ng? heto pakinggan mo, siguradong magugustuhan mo." sabi nya sa'kin habang nakangiti sabay bigay ng phone nya.
pinatigil ko ang kantang pinakikinggan ko at sinimulang pakinggan ang tinutukoy ni Owie.
"ai tama nga pala! may boses jan ni kuya tony, (businessman ng campus), wag ka makinig sa kanya.. magfocus ka sa kumakanta." paalala nia sa'kin ng nagsisimula ng tumugtug.
Naririnig ko sila sa simula, infairness, maganda nga boses nla. hindi ko inaakalang may talento pala ang eng'ng students sa pagkanta maliban sa pagkain ng mga numbers at equation araw-araw.
I am truly amazed by the power of their voice. Smooth.. soft.. nakakatunaw ng buto.
ngunit, habang tumatagal, hindi na ako makafocus sa pakikinig sa boses ng mga singer.
mas naririnig ko pa ang boses ni Kuya TOny na nag.iinterview sa kanila.
kaya binigay ko ulit kai Owie ang phone nia. anyways, Payphone ang kantang kinanta ng banda.
"infairness, maganda boses nla. :) San mo toh nakuha Owie?" tanong ko sa kanya.
"hehe! kai Babes (ang close friend ni Owie, na silent type, hindi nawawalan ng lips stick at taken na for almost 3 years. ang tagal na nuh?)"
"bakit daw nia ini.record ang boses?"
"ewan ko sa kanya! haha! trip nia siguro. ANyways, ang pangalan nga pala ng banda nila eh Friendly youngster." sabay ngiti.
natapos ang usapan namin ni Owie, dahil biglang pumasok sa classroom ang professor namin!
okay! settle down na lahat.
Habang naglelecture ang reporter, yung utak ko... iba ang naririnig.
"I'm at the payphone trying to call home all of my change I've spent on you..
Were are the times gone..
baby it's all wrong..
where are the plans we made for two...."
parang naging Last song Syndrome ko bigla ang Payhone na pinapakinggan ko kanina.
at ang palaging naaalala ng utak ko ang lyrics ng kanta lalo na ang mga katagang...
"If happy ever after did exist..
I would still be holding you like this..
all this fairytales are full of it..
one more stupid love song I'd be sick... "
The time passed by... at ngayon kahit papauwi na kami..
I started to find my mouth voluntarily singing this lyrics of the song ....
