Yazamıyorum. Anlatamıyordum ama artık yazamıyorum da. Önceden boğazıma dizilirdi tek tek kelimeler. Artık konuşamamayı bırak gitmiyor elim kaleme. Ara sıra bir cesaret alıyorum kalemi düzinelerce kelime yan yana gelip tek bir gözyaşına denk cümle. Düzinelerce cümle yan yana gelip ufacık bir kıvılcıma eş satırlar. Ve düzinelerce satırlarda yan yana gelip sayfalarca yaşanmışlık olup diriliyor. Ama yinede yazamıyorum. Okuduğumda acı hissetmiyorum. Oysa ilmik ilmik dokuyorum her bir harfe kederimi. Oysa kendiliğinden bir bir akıyor yaşlar kor oluyor yürek. Ama yazamıyorum dirilen harfler saydam birer bedenden ibaret geziniyor ruhumun kıyılarında. Oysa bir bir yakarlar geçtikleri yerleri. Oysa geçen acı her okuduğunda tekrar can bulur zihininde. Eskiden anlatamıyordum ama artık yazamıyorum da. Oysa ben sadece acıdığımda kendimi buluyordum bende. Oysa bu ruh sadece bu satırları okuduğunda çıkıyordu kapana kısıldığı bedenden.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DENEMELER
Short StoryBu hayatın bana öğrettiği tek birşey vardı o da " Mutlu İnsan Yazmaz. "