Dame's POV
Yong tipong parang wala ka sarili pagkatapos mo makita ang taong matagal mo nang hinihintay.
There's something bothering me, why Bryle acted like he didn't know me?
it's hurt a lot. if i just think that he didn't know me.
For almost 4 years of waiting him and now parang hindi niya na ako kilala.
He's full name is Christian Bryle Sy, i choose to call him with his second name and he choose to call me with my first name.
He's my ex, at tama kayo ng iniisip I've waited him for almost 4 year's and now he's back.
"Dame pwede pakiabot nito kay Doc Rico?"
"ah sige, akin na."inabot ko naman ang isang form.
"Ok thanks, Dame."Doc Charles
"No prob. sige."Sabi ko at umalis na para iabot tong form kay Doc Rico.
*knock*knock
"Come in."Nang marinig ko ang boses ni doc Rico sa labas pumasok na ako sa loob ng officena niya.
"What can i do to you Nurse Chin?"mukhang busy yata si doc dahil ang daming papelist yata sa table niya.
"Ah doc pinapaabot po ni doc kang."sabay abot ng form sa kanya.
"Ok thank you, you can go now."He said. i just bow my head before i leave in his office. yong Korean style pag nagpapaalam ka.
3years ang gap namin ni Doc Rico, balita ko nga wala pa siyang girlfriend. he's handsome naman, mayaman at sa tingin ko mabait din naman siya, ewan ko lang bakit wala pa siyang jowa. baka mataas lang talaga ang standard niya sa babae.
-----
LUNCH time na kaya narito ako ngayon sa canteen ng hospital. Oo may sariling canteen sa loob ng hospital at sobrang mamahal ng mga pagkain dito pero sulit naman dahil masasarap naman mga pagkain dito.
Napakalaki kasi nitong hospital at pang mayamang hospital lang to kung mahirap ka lang di ka talaga dito makakapasok lalo na pag wala kang pambayad sa pamhospital mo. ang mamahal ng gastusin dito pero ang maganda lang dito kasi lahat completo ang mga gamit hindi na kailangan pang lumipat sa ibang hospital kasi hindi completo ang mga gamit.
pero itong hospital nato lahat completo ang mga gamit kaso nga lang mahal ang bayad sa hospital nato hindi afford ng mga nasa mababa lang.
naramdaman kong nag v-vibrate yong cellphone ko. kinuha ko naman sa bulsa ko ito.
*MyLove's calling---
then i saw Wayne's calling...
god' i forgot! i click the answer bottom.
"hello?"i answer
[WHY YOU DIDN'T CALL OR TEXT ME! I'M WORRIED TO YOU, YOU KNOW?]- Nailayo ko naman ang phone ko ng bigla nalang sumigaw si Wayne.
"I'm sorry.. I'm very busy this fast few days kaya i forgot na tawagan or e-text ka."paliwanag ko sa kanya.
[Hayss,nag tatampo parin ako sayo.]
"what can i do para mawala yang tampo mo?"
[let's have a dinner! tonight]- he cheerfully said.
"Ok. hindi ka na ba nagtatampo pa sakin?"
[Hindi na, just make sure na pupunta ka sa dinner natin mamaya. ok?]- i don't have any choice know him gagawin niya talaga para lang matupad ang gusto niya. A little spoiled brat kasi yon.
"Yeah.. yeah.. i hung up now i have to go na kasi, may shifting pa ako."Paalam ko bago i-end ko ang tawag.
NATAPOS na shifting ko kaya pauwi na ako sa condo ko. mag d-dinner nga pala kami ngayon ni Wayne sa isang mamahalin restaurant.
5pm pa naman, i still have 1hour to rest. exactly 7'0clock kasi ang usapan namin.
Nang bandang 6:50 na umalis na ako sa condo ko.
"Good evening ma'am."Bati sakin ni manong guard. tumango lang ako at pumasok na.
tumingin naman ako sa paligid para hanapin si wayne nakita ko naman siya sa gitna ng
YOU ARE READING
My Fiance
Humor"Humanap ka ng taong siya ang dahilan kong bakit ka masaya at ikaw ang dahilan Kong bakit siya nagbago. Wag sa taong siya ang dahilan Kong bakit ka nag-iisa at umaasa."Dame quote.
