"တို႔ သူ႔ကိုမသိပါဘူး "
အန္နာရဲ႕စကားေၾကာင္႔သူ ဘာျပန္ေျပာရမလဲမသိေတာ႔
"ဟုတ္ရဲ႕လားဗ်ာ ကင္ေဆာ႔ဂ်င္ေလ အရမ္းရုပ္ေျဖာင္႔တဲ႔ေက်ာင္းဆရာေလးေလ "
"တကယ္ပါတို႔မသိဘူးရယ္ "
ဘယ္နွခါေျပာေျပာ ျငင္းဆန္ေနေသာမင္းသမီးေၾကာင္႔သူစိတ္ပ်က္စြာထြက္လာခဲ႔ရသည္
"Hyung! အိမ္ျပန္ရေအာင္ "
"အိမ္ ! ရိုနာကဘာေျပာလဲ ဂြ်န္း ငါနဲ႔ေတြ႔မယ္တဲ႔လား "
"အိမ္ျပန္မယ္ အိမ္ေရာက္မွေျပာမယ္"
°°°°°°°°°°___°°°°°°°°°_______°°°°°°
"ဘာ ငါ႔ကိုသူကမသိဘူးဟုတ္လား ညာတာ အဲ႔ဒါညာတာ"
"ကြၽန္ေတာ္သိပါတယ္ သူညာေနတာေပၚလြင္ေနတာဘဲ"
"ဂြ်န္းရယ္ ဒါမ်ားငါ႔ကိုဘာလို႔အိမ္ျပန္ေခၚလာရတာလဲကြာ"
ဂ်င္ ရဲ႕စကားေၾကာင္႔ နမ္ဂြ်န္းမ်က္ရည္မ်ားက်လာေလသည္သူ႔မ်က္ရည္ေတြကိုသုတ္ပီး
"ခင္ဗ်ားအရမ္းသနားစရာေကာင္းလြန္းလို႔ ဒီလိုဘဝေရာက္တာေတာင္ အခုထိအဲ႔လိုမိန္းမကိုခ်စ္ေနတဲ႔ခင္ဗ်ားကိုသနားလို႔ ကြၽန္ေတာ္႔ရင္ေတြေပါက္ကြဲထြက္ေတာ႔မွာသိလား "
"ရတယ္ ဂြ်န္း မင္းမကူညီခ်င္ရင္လဲေန "
"ဟား မကူညီခ်င္လို႔တဲ႔လား "
သူတို႔နွစ္ေယာက္ရဲ႕ညကတိတ္ဆိတ္စြာကုန္ဆံုးသြားေလသည္
____°°°°°______°°°°°°______°°°°___
[Day-6]
အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ႔ ဂြ်န္းမသိေအာင္ တေယာက္တည္းထြက္လာခဲ႔သည္ မိုးမလင္းတလင္းဆိုေတာ႔
လမ္းတိုင္းမွာေတြ႔တဲ႔ေခြးတိုင္းက ေဆာ႔ဂ်င္ကိုျမင္တာနဲ႔
ထိုးအူကာေဟာင္ေလသည္ ဘာမဆိုင္ညာမဆိုင္သူနဲ႔အတူသြားတိုင္း ေဟာင္တဲ႔လမ္းေခြးတိုင္းကိုခဲနဲ႔လိုက္ထုတတ္တဲ႔ ဂြ်န္းပံုစံကိုသူျမင္ေယာင္လာမိတယ္ ျမန္ျမန္သုတ္ေခ်တင္လိုက္တယ္
ရိုနာဆီေရာက္ေအာင္သြားရမယ္ေလ
ရိုနာရွိတဲ႔ တိုက္ကိုအဝင္ ကားတစ္စီးေပၚတက္သြားတဲ႔ ရိုနာ ကိုျမင္လိုက္ရတယ္ သူမအေနာက္ကေနအျမန္လိုက္ကာထိုကားေနာက္ခန္းမွာထိုင္လိုက္လာခဲ႔သည္
YOU ARE READING
Let Go (The Namjinist)//COMPLETE
FanfictionNamjoon: Hyung ! ကြၽန္ေတာ္႔ပါးကိုျမန္ျမန္ေလး နမ္းေပးပါ pali Seokjin:ဟာ လူေတြအမ်ားၾကီးရွိေနတာကို မနမ္းရဲပါဘူး။ Namjoon:ဘယ္သူမွမျမင္ပါဘူး jelbal! Seokjin:okayဒါဆိုဒီတခါဘဲေနာ္ ထို႔ေနာက္ Namjoonရဲ႕ ညာဘက္ပါးျပင္ေပၚက သူ႔ပါးခ်ိဳင္႔ေလးမွာခပ္ေႏြးေႏြးေလးထိေတ...
