Hastalığım git gide ilerliyordu.bu gün yine ailemle hastaneye gitdik.ben hastalığımın git gide kötüleşdiyinin farkındaydım amma ailem yine hastaneye bi umutla gittiler.belki her şey düzelir diye .tahlil sonuçları çıkınca babam bana dışarda beklememi söyledi.tamam deyib dışarıya çıkdım.biraz geçdikden sonra annemin ağlama seslerini duydum ve kapıya yaklaşdım.doktor aileme hastalığımın dahada ilerlediyini ,artık orqan bağışlayacaq birini beklemekten başqa bir şey yapamayacaqlarını söyledi.
Ne kadarda acı bir durum idi onlar için.çünki onlar benim hastalığımı öyrendikleri günden beri hep umut ettiler.yani altı yaşımdan beri...Dün 21 yaşım tamam olmuşdu ama 15 yıldır hastalığımda iyiye giden bir şey yoktu.
Doktorun yanından çıktıktan sonra ailem bana doktorun söylediyinin aksine her şeyin iyi olacağını söylediler.herhalde beni üzmek istemiyolardı.
Hastaneden çıktıkdan sonra aileme biraz yalnız kalmak istediyimi söyledim ve onlardan ayrildim.nereyemi geldim?tabikide uçurumun kenarına geldim...
YOU ARE READING
Uçurumun kenarındakı umut
Teen FictionHayat bazen istediyimiz gibi olmaz.amma yinede her şeyin düzeleceyine umut ederiz.nedenmi?çünki her ne olursa olsun her zaman bir umut vardır.
