- Bir kutu baklava! Atina'ya uçuşum vardı. Havaalanında birlikte çalıştığım insanlardan biri dedi ki, "Atina'daki bir arkadaşıma baklava göndermek istiyorum. Götürür müsün?" "Tabii" dedim. O kadar sıradan, olağan bir talep ki. İnince, "Sizi dışarıda biri bekliyor" dediler. Aval aval oraya doğru yürüdüm. O beyefendinin karşısına geldiğimde, dizlerimin bağı çözüldü! Düşecek gibi oldum. Bu bir mucize! O adam, karşımda duran adam, Kostas, benim Kostas'ım! Yıllar önce öldüğünü söyledikleri Kostas'ım! O kadar büyük bir şok yaşadık ki karşılıklı! "Gülçin sen misin?" dedi. "Evet" dedim. "Gerçekten sen misin?" Ağlamaya başladık. Aradan 20 yıl geçmişti ama Kostas fazla değişmemişti. Aynı güzel yüz, gözler, o sıcak gülümseme. Korka korka birbirimize sarıldık.
