အခ်စ္ဟု အမည္နာမ ေခၚဆိုခြင့္မရွိ

(Special warning : This story is not Wonkyu related)

ေရပန္းက ျဖာက်လာတဲ့ ေအးျမတဲ့ေရက ငံု့ထားတဲ့ ဦးေခါင္းကေနတဆင့္ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုး စီးဆင္းေနသည္။ စီးဆင္းေနတဲ့ ေရရဲ့ ေအးျမျခင္းေတြက ပူေလာင္ေနတဲ့ ႏွလံုးသားတစ္စံုကို နည္းနည္းေလးေတာင္ မေပးစြမ္းနိုင္ပါကလား။ ေရွ့ဆက္တိုးရမယ့္ ကိစၥက မွန္ေနမွာလား အမွားတစ္ခု ျဖစ္သြားမလား ဆိုတာ ထက္ေန စိတ္ထဲ ဒြိဟေတြ ျဖစ္လို့ေနသည္။ ဘယ္ကိစၥကိုမဆို ျပတ္သားစြာ ဆံုးျဖတ္တတ္တယ္ဆိုတဲ့ ထက္ေန။ သိပ္ေအးေဆးတည္ျငိမ္လြန္းတဲ့ ထက္ေနသည္လည္း အခ်စ္နဲ့ ပတ္သက္လာေတာ့ တုန္လႈပ္ရေလျပီလား။ ဒါေပမယ့္ အခ်စ္လို့ေတာင္ သူ့မွာ အမည္နာမ တပ္ခြင့္ရွိပါရဲ့လား သူမသိ။ တစ္ခ်ိန္ကေတာင္ အခ်စ္လို့ မေျပာျဖစ္ခဲ့တဲ့။ အခ်စ္လို့ ေခါင္းစဥ္မတပ္ရဲတဲ့ ထက္ေနအတြက္ အျပစ္ဒဏ္တစ္ခုပဲ ဆိုပါေစေတာ့ ပစၥုပၸန္အခ်ိန္ခါမွာလည္း သူ ဥပကၡာျပုခဲ့တဲ့ အခ်စ္က သူ့ကို အခြင့္ေရးမေပးစြာ ဒဏ္ခတ္ေနျပီ။

ပူေလာင္ေနတဲ့ ႏွလံုးသားကို ေအးျမေအာင္မလုပ္ေဆာင္နိုင္ေတာ့။ ခုခ်ိန္မွာ အေရးျကီးဆံုးေနရာကို သူသြားရမည္။ သူ့ဘဝတြက္ အဆံုးျဖတ္ေပးနိုင္မယ့္ေနရာ။ သူ့အျပစ္တြက္ အယူခံဝင္နိုင္မယ့္ေနရာကိုေပါ့။ စြပ္က်ယ္အပါးတစ္ထည္ကို ေကာက္စြပ္ျပီး အခန္းထဲက ေျပးထြက္ကာ သူ့ေျခလွမ္းတို့ကို တစ္ေနရာသို့ ဦးတည္ေစလိုက္သည္။ ထက္ေနဝတ္ရမယ့္ သတို့သားဝတ္စံုက ေနရာမပ်က္ယြင္းစြာ အိပ္ရာထက္ ျငိမ္သက္လ်က္ က်န္ေနခဲ့သည္။

'သက္ေဝ'

'သက္ေဝ'

ေျခလွမ္းတို့ကို လွမ္းေနရင္း ႏွလံုးသားေစ့ေဆာ္ရာကို အထိန္းကြပ္မဲ့စြာ နာမည္တစ္ခုကို သူေရရြတ္မိသည္။
'သက္ေဝ'……
'သက္ေဝ'သည္ သူ့ဘဝရဲ့ ျပတ္သားျခင္းမ်ားစြာထဲက တစ္ခုတည္းေသာ ေဝဝါးမႈ…
ဘယ္သူ့ကိုမွ ဝန္မခံဖူးခဲ့ေသာ သူ့ႏွလံုးသားရဲ့ တစ္ဦးတည္းေသာ အရွင္သခင္။

ေျပးမလိုလွမ္းလာတဲ့ ေျခလွမ္းေတြက အခန္းတစ္ခုေရွ့အေရာက္ တန့္သြားခဲ့ျပီ။ တံခါးလက္ကိုင္ဖုကို လွည့္မဖြင့္ခင္ တိုးဝင္လာတဲ့ ရင္ထဲမခ်ိတင္ကဲ ခံစားရတာေတြက သက္ျပင္းတစ္ခု အျဖစ္ေျပာင္းသြားသည္။ အရာအားလံုးထက္ ဒီေန့ဒီရက္မွာ သူ့မ်က္နွာေလးျမင္ေတြ့ရဖို့ စိတ္တစ္ခုတည္းနဲ့ သူတံခါးကိုဆြဲဖြင့္ခ်လိုက္သည္။