ေဆး႐ုံကျပန္လာတဲ့ လမ္းတစ္ေလ်ွာက္ ကားေလးအတြင္းမွာ ၿငိမ္သက္လ်က္........
တေရြ႔ေရြ႔သြားေနတဲ့ ကားေလးအတြင္းမွာေတာ့ အေတြးကုိယ္စီျဖင့္သာ......
Sehun ေဘးမွ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ အိပ္ေမာက်ေနသည့္ ေကာင္ငယ္ေလးအားၾကည့္ကာ အေတြးေတြက ေတာင္စဥ္ေရရာမရ.........
" ဒီလုိေရာဂါမ်ိဳးက ကုသဖုိ႔ကေတာ့ ခက္ခဲပါတယ္။ သူတုိ႔တကယ္ လုိအပ္ေနတာက ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႔ ဂ႐ုစုိက္မႈပါပဲ"
"အထူးသျဖင့္ ငယ္စဥ္ကရခဲ့တဲ့ စိတ္ဒဏ္ရာေတြ၊ ဝမ္းနည္းစရာေတြေၾကာင့္ ဒါမွမဟုတ္ ေမြးရာပါခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ေၾကာင့္ လူနာက ဥာဏ္ရည္ဖြ႔ံၿဖိဳးမႈ အားနည္းသြားတာပါ"
"သူ႔ေပၚ အမွန္တကယ္ ေႏြးေထြးၿပီး ၾကင္ၾကင္နာနာ ဆက္ဆံေပးရင္ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ေတာ့ ေကာင္းလာႏုို္င္ပါတယ္"
"အခုလူနာက စိတ္ဒဏ္ရာ တစ္ခုခုေၾကာင့္ ဒီလုိမ်ိဳးျဖစ္သြားခဲ့တာလုိ႔ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ယူဆပါတယ္"
"အကယ္၍ ပတ္ဝန္းက်င္အသစ္မွာသာ သူ႔ကုိ လုိအပ္ေနတဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြ ဂ႐ုစိုက္မႈေတြရလာမယ္ဆုိရင္ ျပန္ေကာင္းလာႏုိင္ေျခ ႐ွိပါတယ္"
______________________________________°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
"ငယ္ေလး.........ငယ္ေလး............""Aww hyung ....ဘာေျပာမလုိ႔လဲ"
"Hyung ေခၚေနတာ ၾကာလွၿပီ။ ဘာေတြေတြးေနတာလဲ"
"Hyung.......ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ သူ႔ကုိေစာင့္ေ႐ွာက္ေပးရေအာင္ေလ"
"ကြၽန္ေတာ္ေလ သူ႔ကုိ မိဘမဲ့ေဂဟာကု္ိလည္း မပုိ႔ခ်င္ဘူး။ အဲ့ဒီကုိေရာက္သြားရင္ သူ႔အေျခအေန ပုိဆုိးသြားမွာလည္းဆုိးတယ္"
"Omm ငယ္ေလးသေဘာေလ"
"Wow တကယ္ေနာ္ hyung အာ့ေၾကာင့္ hyung ကုိခ်စ္ေနရတာ"
ကြၽန္ေတာ့္စကားၾကားေတာ့ မ်က္ဝန္းေလးေတြမ်ား တစ္လက္လက္နဲ႔။ ဒီေလာက္ေတာင္ ေပ်ာ္သြားရလား......
YOU ARE READING
ေနာက္ဆုံးေသာ ေတာင္းဆု
Fanfictionဘဝမွာ ေနာက္ဆုံးေသာအရာေတြက အလွပဆုံးနဲ႔ အနာက်င္ရဆုံးတဲ့.... ကြၽန္ေတာ့ ဘဝမွာေတာင္းတဲ့ ေနာက္ဆုံးေသာ ေတာင္းဆုက " သူ " Oh Sehun Xiao Luhan #Hunhan#