❤❤ Ах (오빠) ❤❤

7/Нууц хонгилын өрөө

/зохиолчын талаас/
Юнмин Намжүүнтай анх танилцахдаа дуралчихсан тгэд л түүнд нэг ч эсүүргүүцсэн үйлдэл хийгээгүй нь энэ билээ Намжүүн одоо ч учрыг нь олж чадаагүй нь үнэхээр их харамсалтай.......

Минсү бид хоёр Намжүүнийг чадах төлөвлөгөө зохиож байсан ч Минсү хамаагүй ярьж яваад ам алдчихсан ....
Би-Хөөе Минсү чи ямар мулгуу охин бэ одоо чи болон бид 2н амь дээсны дөрөөн дээр байна чи бид 2 үхэж ч магадгүй байна тэнэг минь
Минсү-У-уучлаарай Сүжи үнэхээр уучлаарай....../нулимс дуслуулах/
Би-Чи бид хоёр бараг л ажилдаа орчихсон байсан шдээ тэднийг байхгүйд тэр хараал идсэн олон охины амийг хэрцгийгээр шингээн авсан зоорийн урт хонгилруу ороод тэдний талаарх мэдээллийг олоод тэдний сул тал дээр ажиллана гэж хэлсэн биздээ ёхх одоо тэднийг чадах арга эсэргээрээ хоёуланг нь алах төлөвлөгөө болчихлоо чи бид 2н нэг нь энэ долоо хоногт л олон охидыг авч явсан хонгилд амиа өгөх нь байна тэнэг минь
Минсү чимээгүй нулимс дуслуулана ....
Үд өнгөрч тэд бүгд гараад явлаа Минсү бид 2 гэрт үлдлээ боломж олдож хонгилруу ороод хартал заалны голд цусаар будагдаж хуучирсан модон сандал мэс заслын багажаар дүүрэн төмөр ширээ байлаа бид хоёр эхнээс очиж хуруугаараа зөөлөн шүргэхэд Юнминыг алж байсан дүр зураг нүдэнд минь үзэгдэж түүний өвдөж тийчлэж байсан үйл хөдлөл бүр мэдрэгдэж өөрийн эрхгүй нулимс минь урсана..
Ураш алхаж байтал шал чийхран дуугарлаа цочин хартал зоорийн хаалга байлаа. Би Минсүрүү хараад орцгооё гэхэд Минсү толгой дохин хаалгыг онгойлоголоо ......
Дотор нь тэдний талаар бичсэн хавтас мөр даган өрөгдсөн байсан бөгөөд Намжүүн тэднийг удаан судалж хар тамхинд татан оруулжээ. Тэр үнэхээр муу хүн юм . Бид хоёр хавтсуудыг үзэж дуусгахад Намжүүн ч бас юугаа ч мэдэхгүй хүүхэд байж яг бидэн шиг ....
Үзэж дуусгаад гарах гэтэл шатны доор нуугдсан хавтас байлаа дээр нь ҮХЭГСЭД,АЛАГСАД гэсэн бичиг байв эргэлзэлгүй нээж орхилоо ....
Тэнд олон охидыг тамлаж буй зураг танилцуулага яаж алсан гэх мэт хавтаст хэрэг байлаа хамгийн сүүлд Юнминых байлаа би түүнийг авж халааслаад дээш өрөөрүү Минсүүг дагуулан яаран алхлаа замдаа ул мөрөө арилгахаа ч мартсангүй
Бид 2 тэр баримтыг цагдаад өгчихөөд ирлээ . Намжүүн цаг гармын дараа цагдаад дуудагдаж буцаад ирлээ. Маргааш өглөө гэхэд Минсү хаана ч байхгүй байлаа
Миний бдсон зөв байна Минсү ам алдсан дээр нь тэр баримтыг аваачиж өгсөн хүнийг Минсүг гэж бодсондоо Минсүг хороочихож би хонгилруу яаран гүйлээ тэндээс саяхан асгарсан цусны толбо үнэр ханхилна
Би уйтгар гунигт автаж хэдэн өдөр хэнтэй ч юу ч дуугарсангүй хэд хоногоос Минсүгийнд очиход Тэмдэглэлийн дэвтэр нь ширээн дээр ил харагдана эхнээс нэг өгүүлбэр нэг үг нэг үсэг орхилгүй уншина анх яаж танилцсан Юнминтай яаж харьцаж байсан гээд л эхнээс нь дуустал хойноос нь урагш уншиж хуудас болгон дээр гунигий минь харууслын минь нулимс дусалж байлаа
Хамгийн сүүлийн хуудсан дээр ......

Найз минь одоо чи хар тамхинд донтчихсон түүнгүйгээр үхэх мэт санагдаж байгаа байх чи өөрийгөө барих хэрэгтэй чи эрүүл ухаантай байж байвал Намжүүнийг хороож чадна хоёр найз нь үхсэн ч зүгээрээ чи минь л харин бид хоёрыгоо бодож арүүл ухаантай байх хэрэгтэй шүү би албаар Юнмины ардаас явах гэж ам алдсан юм би Юнминыг ганцаардуулахыг хүсээгүй ээ харин чамайг орхихийг хүсэхгүй байсан ч найз минь чамд Тэхён байгаа чи Тэхёныг засаад авж чаднаа хоёр найзийнхаа өмнөөс биеэ бариарай гуйж байна найз минь ....
Хэмээн бичсэн байлаа би асгартлаа уйллаа
Юнмины гэрт очоод тэмдэглэлийн дэвтэр дээр хөгжилтэй ч гунигтай түүхүүд сүүлийн хуудсанд ч бас бид 2г заавал амьд гараарай гсн зурвас байлаа..