Kalbin Melodisi

 Merhaba arkadaşlar aslında bu hikayeye başladığımda burada paylaşıp paylaşmama konusunda kararsız kalmıştım. Hikayem başladığım an beni kendini bağladı. Belki de bu yüzden bu kadar paylaşmak istedim bilmiyorum. Ya da sadece yazdıklarımı birileriyle paylaşmak istedim. Çekingen ve özgüveni fazla yüksek olmayan biri olarak buralarda hikaye yayımlamaya karar vermenin benim için ne büyük bir cesaret olduğunu size anlatamam. Yeni tanışmamıza rağmen yazdıklarımı okuyup beni tüm sıcaklığıyla yüreklendiren Senanur'a (SenanurKara9) buradan teşekkür etmek istiyorum. Benim tüm tan tanalarımı dinleyip bıkmadan usanmadan hikayenin adını bulmama bile yardım etti. Umarım çıktığım bu yolculukta yazdıklarımı beğenip beni desteklersiniz.

___________________________________________________________________

   Küçükken herkes hayal kurar. Erkeklerin hayallerini asla bilemesem de kızlarının çoğunun hayallerini aşağı yukarı biliyordum. Aşk… Benim gibi yalnız, romantizmi sadece okuduğu romanlardan izlediği filmlerden bilen kızlar aşık olmanın binlerce türlü hayalini kurardı. Başrollere binlerce hayali mükemmel adam geçer ve binlerce sevgi sözcüğü fısıldardı kulaklarımıza. Her yalnız kaldığımda bu hayallerle avuturdum kendimi. O okuduğum şaşalı aşk romanlarının ana kahramanı olduğumu hayal ederdim. Hayallerimde yakışıklı bir adam bana aşık olurdu. Yakışıklı bir adam… İnatçı, kızdığında çabuk parlayan ama bana baktığında gözleri şefkatle parlayan bir adam… Bana yalnızlığımı unutturabilecek bir hayali kahraman.

    Büyüdükçe, gerçek dünya zihnimizi yavaş yavaş kirlettikçe, zehirledikçe hayallerimiz silikleşiyordu ve uzaklaşıyordu benliklerimizden. Belki de ben bu yüzden kabuğumu çekmiştim kendimi. Yalnızlığımdan beni bir nebze de olsa uzaklaştıran hayallerimin silikleşmemesi için, büyümemek için, çocuk kalmak için… Ben hayal kurmadan yapamazdım. Kafamı her yastığa gömdüğümde, gün sessizleştiğinde, nefes alış verişlerimden  başka tüm sesler kesildiğinde hayatın tüm zorluklarına rağmen hayal kurardım ben. Bir yerlerde müzik duyulmaya başladığında tüm gürültülere inat yine hayal kurardım. Bana göre hayal kurulmadan dinlenmiş bir şarkı kayıptı, ziyandı. Şarkı sözleri hayal dünyamı besleyen hazinelerdi benim için. Aşk da şarkılarla yaşanmalıydı bence. Kimi zaman yumuşak tonlarda, kimi zaman hüzünlü, kimi zaman sert, kimi zaman tutkulu… Gökkuşağı gibi renk renk olmalı, insanın içine dolmalıydı aşk.

      Nereden bilebilirdim ki o hep beklediğim aşkın kalbimdeki gökkuşağının renklerini içimden tek tek sökeceğini... Kalbimin ritmini bozacağını, her şeye direnen hayallerimi silikleştireceğini nereden bilebilirdim? Ben, her şeyi yanlış anlayan ben… Aşkın kendisine aşık olan, aşık olmaya çalışan ama asla gerçekten olmayan ben hayatımda ilk defa hep o merak ettiğim kelebek sürüsü tarafından istila edilirken  ne lanet olasıca bir hata yaptığımı içimdeki kelebeklerin sadece uçuşmadığını beni halsiz düşürüp içimdeki renkleri yavaşça soluklaştırdığını fark ettiğimde anladım. Onun huzur verici, uyuşturucu sesi tüm beynime dolarken ondan nasıl vazgeçebilirdim?

      Sevgiyi unutmuş, hissizleşmiş, yalnızlığında boğulan, tek zevki egosunu tatmin etmek olan ve bakışları insanı delip geçen asi bir star. Özgür.

       Geçimini sağlamak için acil çalışmaya ihtiyaç duyan hatta bunun için çalışanlarını kovmakla ünlenen bir starın asistanı olmak zorunda olan bir kız. Derin.

      “Bana bak kızım suratıma durmadan aval aval bakacak tiplerdensen kovulmadan ve ben gururunu un ufak etmeden gitmiş olsan iyi edersin çünkü ne bir hayran ne de beni kafeslemeye çalışacak bir kadın arıyorum. Sadece benim ayak işlerimi halledeceksin. Dolgun bir ücret karşılığı kölelik yani.”

    Şimdi Derin ihtiyacı olduğu bu iş için her sesini duyduğunda kalbini allak bullak eden ve hakkında yüzlerce hayal kurduğu bu adamdan hislerini de saklamak zorunda. Bakalım aşkını saklamaya çalışırken yalnızlığı yüzünden hırçınlaşmış bu adamın kalbindeki buzları eritmeyi başarabilecek mi?