Kalbin Melodisi

Hayatımı Değiştirecek Fırsat

  Evet işte bir bölümle karşınızdayım. Oy verip yorum yapmanız tabii ki beni mutlu eder ama keyifle okumanız daha çok mutlu eder. Umarım keyifle okursunuz. Hatalarım ve kusurlarım olduysa affedin. Keyifli okumalar.

___________________________________________________________________________

  Telefonun sesi beni zar zor daldığım uykumdan uyandırdığında öfkeyle homurdandım. Babamın hastane masraflarını karşılamak ve geçimimi sağlamak için durmaksızın çalışmak haricinde tek yaptığım şey uyumaktı zaten. Bu yüzden okuluma bile ara vermek zorunda kalmıştım. Gözlerimi hafifçe aralayıp el yordamıyla bulduğum telefonumu kulağıma götürdüm.

“Alo Derin kızım.” Diyen Tarık Amcanın sesini duyunca  yataktan doğrulup saygıyla cevap verdim.

“Efendim Tarık Amca.” Tarık Amca kırklı yaşlarının sonunda oldukça sempatik bir adamdı ve babamın en yakın arkadaşıydı. Babam berbat bir kaza geçirip komaya girdiğinden beri hemen hemen benimle ilgilenen tek insandı.

“Nasılsın kızım? Kirayı ödeyebildin mi?” diye sorunca ister istemez suratımı buruşturdum. Kirayı unutmuştum bile. Gerçi unutmasam da hastaneye verdiklerimden sonra elimde ona yetecek bir miktar kalmamıştı ya neyse…

“Hayır. Sanırım yakında kapının önüne koyulacağım.” Dedim neşeli olmaya çalışan bir sesle.  “İki işte birden çalışıyorum yine de yeterli olmuyor Tarık Amca. Üniversite öğrencisi olmayanların aldıkları maaş belli biliyorsun. Belki de artık daha küçük bir eve çıkmalıyım. Sadece…” derin bir nefes aldım. “Babam uyanırsa…” Evet doktorlar kendimi her şeye hazırlamam gerektiğini söylüyordu ama hazırlayamıyordum işte. Hazırlamak istemiyordum. İki yaşımdan beri bana hem anne hem baba şefkati veren babacığımın yanımda olmamasına kendimi hazırlayamıyordum. Kendimi savunmasız hissediyordum.

“Biliyorum kızım biliyorum sana borç verebileceğimi söylemişti…”

“Hayır kesinlikle olmaz sen yeterince yardım ediyorsun zaten bir de bu yükün altında kalamam.” Nefes nefese konuşmamı bitirip saygısızca sözünü kestiğimi fark ettiğimde tekrar suratımı buruşturdum. 

“Biliyorum kızım biliyorum. Ne kadar gururlu olduğunu biliyorum madem maddi olarak destekte bulunmama izin vermiyorsun o zaman sana çalıştığın işlerden daha çok kazandıracak bir iş teklif etmeme izin ver üstelik yatılı böylece kira ücreti de ödemek zorunda kalmazsın.”  Bu adam ciddi miydi? Eşek gibi çalıştığım iki işten kazandığımdan fazla kazanacaktım ve üzerine kira da ödemeyecektim. İlgiyle cevap verdim.

“Peki ne yapacağım? Merak ettim doğrusu.” Karşıdan Tarık Amcanın kahkahaları duyulurken merağım artıyordu.

“Kapris çekeceksin kızım. Menajer olduğumu biliyorsun. Şimdi şu genç kızların ayılıp bayıldığı çocuklardan birinin menajeriyim ve rahatlıkla söyleyebilirim ki büyük ihtimalle bu işten sonra emekliliğe ihtiyacım olacak.” Açıkçası şu söylediklerinden sonra daha da merak etmiştim yeni işimi. Tarık amca dur durak bilmez asla pes etmez biriydi. İmkansızın kelime anlamını bildiğinden oldukça şüpheliydim. İş aşkından asla evlenmeye çocuk yapmaya vakit ayıramamıştı belki de bu yüzdendi beni kızı gibi görmesi. Onu bu kadar yoran şeyi merak etmiştim.

“Senden yükümü hafifletmeni istiyorum kızım. Defalarca bir asistan tuttuk ama ya onları kaçırdı ya da kovdu. Senin bir işe ne kadar ihtiyacın olduğunu ne kadar çabalayacağını biliyorum o yüzden Özgür’le uğraşmamda bana yardım etmeni teklif ediyorum.” Bir saniye o ne demişti Özgür mü? Hani şarkılarıyla tüm dertlerimi unutturan şarkıcı Özgür mü?