JASMINE's P.O.V
This day ended pretty well and I'm on my way home na. Nga pala, nagkita na kami ni Michie kanina. I don't know how to start pero... ahm... nagkabalikan na sila ni Joseph. Wow, ang mala santong pangalan ng boyfriend niya ngayon, urgh! still, masaya naman ako for Michie pero hindi na ako boto kay Joseph. Paano pag sasaktan na naman siya ng ulol na iyon? Bakit ba kasi irresistible ang pag - ibig?
Mag - isa na naman akong uuwi kasi may get - together party silang dalawa. Invited ako pero marami pa akong gagawin kaya di bale nalang. Tsaka, I stuck thinking na burden parin sa akin yong pagiging student guide ko sa dalawang transferee. For sure mapapagod na naman ako nyan. Okay sana kung isa lang pero ngayon dalawa na talaga? Ewan, my brain is already malfunctioning and my nerves are trembling. Pagod na ako. Maybe I should rest when I reach home.
But aside from all these negative things in my head, hindi ko naman makalimutan ang past. Every time I'm alone, I think of my favorite friends. How I wish I didn't leave so sudden. I guess two years didn't make a strong foundation of friendship. Sayang talaga yon. Kahit na hinatid nila ako sa airport at nagyakapan, I know it doesn't matter to anyone now. Mga bata pa kami during those years, I was what? 6 or 7? but I feel so mature those times. I even felt something only teens can try to feel. Hindi masakit, nakaka miss lang. Nasaan na kaya ang pieces ng memories na hindi ko kayang bitawan? Do they feel the same as me? Where art thou?
"Yaya, nasaan si mommy at daddy?" Wala na naman ang parents ko. First look, wala ang ferrari sa garage, saang lupalop ng mundo na naman pumunta ang parents ko?!
"Ay inday may meeting daw ang daddy mo and may private meeting naman ang mommy mo"
"Public private ang meeting? ganun? Sige yaya, thank you" Like I said, pagod na ako at di maka isip ng wasto kaya I should just skip dinner and sleep 'till the morning.
"Inday, dinner is served. Sabi ng mommy mo, dapat kang kumain"
"It's okay yaya, busog ako" Or half busog.
"Sabi mo eh"she shrugged.
"When there's an emergency, nasa room lang ako" I slouchly walked upstairs to my room. Salamat at makakapagpahinga na. Haaaaa, bukas na naman mauubos ang energy ko. Hopefully, mabilis na makatunton ang mga transferees sa lahat ng areas ng school. Kung hindi, I'd rather give up.
" KRIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIING"
Unfortunately, my phone rang. Sino na naman to!
"Hello?!" nakakainis diba? sa lahat ng oras na tatawag, oras pa ng pahinga ko!
"Jasmine? Nasaan ka?"
"Ma? napatawag ka? I'm trying to sleep mom" for the first time, tumawag ang mommy ko. Usually, textmate ko siya. Ano kaya ang problema nito.
"Magbihis ka anak, pupunta tayo sa Mirbel Restaurant, bilis"
"MA! Let me rest okay? Maawa ka naman sa akin. Ikaw nalang kaya ang pumunta!" LOOOOOORRDDDD! Pati pagpunta ng restaurant, kasali pa ako? Hindi naman pwede to. I badly need rest!
"Pagod ka talaga?"
"Ma! Sinabi ko na! I will rest na" I automatically turned down the phone and dropped myself straight on my comfy bed. Hindi pa nasanay si mommy na every word I say is the truth and will happen. For now, pag sinabi kong pagod ako, I'm really pagod. Tsss.
-end of P.O.V-
Jennifer drove her way to the restaurant.Since ayaw sumama.ng anak niya, siya nalang mag isa
Sayang at di makapunta si Jas, magkikita pa naman sila ni Andrea, her long time friend and her daughter's tita. Magkakilala na sila since batang bata pa si Jasmine kaya syempre, parang tita na.
