What To Do?

7 chapter

Pov Kealy
"Gaat het wel met je?" Vraagt een lieve stem.
Ik kijk op en kijk in het bezorgde gezicht van een jongen.
Zijn gezicht doet me ergens aan denken, maar ik kan mijn vinger er niet op leggen...

'Umm, ja hoor.' Antwoord ik met een zwak lachje.
"Weet je het zeker? Je ziet er een beetje... Verdrietig uit?" Probeert hij me subtiel uit te leggen.
'Ik weet het... Ik zie er miserabel uit...' Verzucht ik.

"Wat is er gebeurt?" Vraagt de jongen en hij gaat aan de andere kant van het tafeltje zitten.

'Nou, de jongen waarmee ik op vakantie ben, was.' Verbeter ik mezelf.
'Betaald alles en ik mocht geen geld meenemen, maar we hebben een ruzie en nu moest er 1 van ons weg en dat ben ik omdat hij  zegt dat het eigenlijk zíjn hotel is omdat hij het betaald.' Vertel ik de situatie kort samenvattend.

De jongen kijkt me met een open mond aan en de tranen beginnen weer te stromen.

Hij slaat zijn arm om me heen en troost me zachtjes.
Hij is een wild vreemde, maar toch voelt het niet verkeerd...
Alsof ik hem al lang ken...

Wanneer ik uiteindelijk een beetje gekalmeerd ben, besteld de jongen voor ons beide een glas water.

"Ik ben Micheal!" Verteld de jongen en hij steekt enthousiast zijn hand uit.
'Kealy!' Vertel ik hem.

Micheal...

Bij ons beide valt het kwartje en we roepen tegelijkertijd de naam van onze oude school.
Micheal was een goede football speler en ik moest weleens een act doen met hem aangezien ik bij de cheerleaders zat.

We lachen beide en ik vergeet Rye voor seconden, die seconden worden minuten, die minuten worden uren en die uren worden dagen...