What To Do?

9 (chapter)

Pov Kealy
Ik wend mijn blik af als ik me besef wat ik net heb gedaan.
Ik heb een vriendje!
En een kindje in mijn buik, alleen weet in nogsteeds niet  wie de vader is.

Ik voel de Micheals arm die om mij heen lag, weg word getrokken.
Ik durf hem niet aan te kijken omdat ik weet wat ik aan zal treffen...
Verraad.

Micheal zucht en de bank komt een stukje omhoog wanneer hij er vanaf stapt en weg loopt.
Ik hoor hem zuchten en daarna hoor ik een harde klap waardoor ik een gilletje slaak.

Ik slik mijn tranen weg en sta bezorgd op.
'Micheal?' Vraag ik zachtjes, maar besef me dan dat hij me helemaal niet kan horen.
Ik loop met mijn bloete voeten over de koude tegels richting zijn slaapkamer.

'Micheal?' Vraag ik dit keer iets harder, waarna ik op zijn deur klop.
Ik leg mijn oor tegen de deur door in de hoop dat ik hem hoor praten.
Dát hij praat.

''Wat wil je Kealy?" Vraagt hij boos, maar zijn stem verraad zijn gebrokenheid.
Langzaam open ik de deur.

Ik kijk door de kier die ik heb gevormd en hap zachtjes naar adem.

Micheal zit met bebloede knokkels tegen de zijkant van zijn bed aan met een half lege fles wisky in zijn handen.
Er zit zowat een gat is de muur, geslagen door hém.

Dit is niet de Micheal die ik ken, dit is...dit...dit is een verslaafde...

'Michael.' Zeg ik zo kalm mogelijk terwijl ik naar hem toe loop.
Hij wend zijn blik af, maar ik leg voorzichtig mijn handen op de zijne.

'Het was echt niet mijn bedoeling om je te kwetsen!' Vertel ik hem, hopend dat hij het zal begrijpen.
'Ik heb een vriend...' Zeg ik met een brok in mijn keel en tranen achter mijn ogen.

"Had het dan laten merken." Mompelt hij.
Ik kijk hem met een vragende blik aan.

"Had me dan gedverdomme laten weten dat ik geen kans maakte! Je flirte met me, wat moest ik denken?" Roept hij gefrustreerd.
Weer kijk ik hem verward aan, ik flirte toch niet met hem?
Ik deed gewoon aardig...

'Sorry...' mompel ik.

"Sorry?!" Roept hij verbaasd.
"Rot toch op met je Sorry! Kut hoer!" Schreeuwt hij en hij staat weer op om tegen de muur te slaan.
Ik doe er niet eens iets tegen...

Nu voel ìk me gekwetst.

Ik ben toch geen hoer?!...

Je hebt een relatie, je bent met een ander naar bed geweest -zonder dat je het wist- en je hebt Micheal gezoend.
Misschien toch wel een heel klein beetje...

Ik voel de tranen over mijm wangen lopen...
Ik heb het nog zo geprobeerd in te houden, maar het lukt me gewoon niet meer!

Ik stap van het bed weg en loop naar de deur toe, ik leg mijn hand op de deur klink en duw 'm naar bedeneden.
Ik wil hem openen, maar ik word tegen gehouden door een hand die mijn pols omvat.

Ik draai me geschrokken om en kijk recht in Micheal's zwarte ogen.
Ze staan vol lust.

"En waar dacht jij heen te gaan?" Vraagt hij met een duistere grijns rond zijn lippen.

"Wij gaan wat plezier hebben!" Zegt hij en zijn grijns word nog groter en gemener.

Heeft de drank hem zo veranderd, of heeft hij al die tijd een masker op gehad?
En heb ik daar in geloofd?

Zijn handen raken me overal op mijn lichaam, ik probeer ze van me weg te halen, maar ze zijn te sterk.
Zijn lippen laten een vuil gevoel achter op mijn huid en zijn handen laten mijn huid gloeien van pijn.

'Je doet me pijn!' Zeg ik met -alweer- tranen in mijn ogen en over mijn wangen verspreid.

"Net zoals jij mij pijn deed!" Zegt hij en een brandend gevoel trekt vanuit mijn wang door naar mijn hele gezicht.
Dan pas besef ik me het. Hij heeft me geslagen.

En bij zal zijn "plezier" niet houden bij kussen en strelen...