-Seni seviyorum, Jungkook
-Bu benim için birsey ifade etmiyor.
-Sadece..nasil olabilir anlamiyorum.Ben seni seviyorum.Cok seviyorum...Ama sen sana hic deger vermeyen birisini,hatta kizlardan hoşlanan birisini seviyorsun..Biraz düsunsen sende bana hak vereceksin.
-Birisinden hoslanmadan önce kalbimi proglamlayamiyorum,bunun icin gercekten cok uzgunum..Senden bile fazlaa..Ama..Kalbim sanki onu görünce çalısmaya başliyor..O gidince duruyor.O olmayinca nefes alamiyo gibiyim..bitkisel hayat gibi..O benim..Nefesim.Zorunluluğum..
-Jungkook...Bunun ask olduguna kendini inandirmissin..
-Ya da sen olmadigina,Jimin
-Senin baskasini sevmen bana aci veriyor.Ve buna katlanamıyorum.
-Seni sevmedigim icin özür dilerim..Ama onu sevdigim icin Tanrıya minnetarim.
****
Jimin hala dün ki konusmalari beyninden,zihninden silmeye calisiyordu..Sadece hafizasina kufretti ona bunlari hattirlattigi icin...Kahvaltisini bile yapmadan evden cikti.
Okula girdiginde Jungkook‘u gördü..Gülümsuyordu..Onun bu gülumsemesini gören insanlardan nefret ediyordu..Jungkook hicbir zaman Jimin icin böyle gülmemisti..Sadece bunu diliyordu...’Bir gün bana da böyle gülümse'
Zilin sesini duymasiyla sinifa dogru hizli adimlar atti.Jungkook'un o muhtesem sesini duydu oradan uzaklaşırken
"Benimle konusmak istiyormus" Jimin,Jungkooka dogru döndu..Şasırmisti..Bunu kendisine neden soylediğini anlamamisti.
"Bunlari benimle konusmani istemiyorum,bu durum...tuhaf hissettiriyor"
"Seninle konusunca kendimi iyi hissediyorum..Konusmamali miyim ?''
Jimin,ona dogru döndü.Bu yüze 'Hayır" demek okadar zordu ki..Kendi sorunlarini unutup onunla ilgilenmek icin can atiyordu.Ama bunu gururuna yediremiyordu.Baska bir erkekle ilgili,kendisiyle konusacakti...Sadece rahatsiz hissediyordu.Sanki onu,sevdigi kisiye karsi cesaretlendiriyor gibi.
"Ne dedi sana'' Onunla konusmayi kesemezdi..Jungkook'u seviyordu..Herseyi yapabilecek kadar..
"Beni yanina cagirdi,''Okul cikisinda bir seyler konusmaamiz lazim'' dedi bende kabul ettim..Asil konusmayi cikista yapacak sanirim..Aah sanirim o da erkeklerden hoslaniyor,değil mi ?''
Hicbirsey soylemedi..Daha fazla birsey duymak yada gormek de istemiyordu okula girdigi gibi geri cikti
****
*2Aysonra*
"Biryerlere gidelim mi ?" Jungkook,soruyu yonelten Jimine dogru dondu..Sikintidan patlayacakti ve bu soruyu sormasini bekliyordu.
"Evet,patladim iceride.Ben Namjoon'u da arayayim."
"Bugunu sadece ikimiz gecirsek..yani..hani iyi arkadaslar da oyle yapar...yapmazlar mi ?"
''Yaparlar degil mi? Aah,haklisin,Peki o zaman bugun erkek arkadas yok..Sadece sen ve ben...Ne yapacagiz!?''
Jimin,soruya degil daha cok ’Sen ve ben' kısmina odaklanmisti.Yüzunde tutamadigi bir gulumseme belirdi.
Nehrin yaninda oturuyolardi.(yalniz nehirden baska romantik yer bilmiyodum ahajkihdsuk sorry,cok sorry).Jimin,yanindaki bedene bakti.O kendisi icin resmen mükemelligin vücut bulmus hali gibiydi..Ve su an yanindaydi.Ama sahip olmak istemiyordu,ona ait olmak istiyordu..Tüm kalbiyle..
2 ayin sonunda cesaretini topladigini hissetti..Ona soyleyecekti..Hicbirseyin degismedigini..Onu sevdigini.
''Jungkook''
''Efendim?''
''Ben seninle...konusmak ist-''
Konusmasini Jungkook'un telefon sesi bölmüstü.
''Ozür dilerim,Namjoon.Açmam gerek''
Konusurken,Jimin'in yanindan uzaklasti..Jimin icinde biryerlerde birseylerin parcalandigini hissetti..Sanki tum cesaretini de kirmisti..Ona bu isin imkansizligini gosterdi.Ne yaparsa yapsin o Namjoon’u düsünuyordu..Kendisi,onun icin sadece arkadasti.Hicbirseyin farkinda degildi.Onu ne kadar cok sevdiginin,onun icin nelere katlandiginin..Nelerle mücadele ettiginin.Daha fazla bu duruma dayanamayacagini hisetti.Oradan uzaklasmak istiyordu..Onun sesinden,nefesinden,icine ceken gözlerinden,ona ait olmayan gözler..
Kolunda bir el hisetti.
''Nereye? Bir sey konusacaktin benimle.." Jungkook'a bakti.Hala anlamiyordu.Bu durumda bile anlamiyiordu..Daha fazla tutamadi;
"Anlamiyor musun Jungkook? Yanimdayken onunla ilgilenmen,onunla yasadigin seyleri anlatman hatta adini agzina alman bile aci veriyo bana..Kalbim acıyor..Benden hic bir zaman boyle bahsetmeyeceksin biliyorum.Bu durum..beni imkansizliga sürükluyor.Sana kendimi anlatmak istiyorum,duygularimi,hisettiklerimi ama sen beni dinlemiyorsun,ben sana ne kadar yakinsam sen bana o kadar uzaksin.Kalbinde bana yer yok,biliyorum.Hayatinda bana yer yok.Sana ait olamamam bana aci veriyor.Ya da bana biçtigin rol bana cok agir.Senin icin sadece arkadas olmam...sen benim hayatimin ta kendisiyken..Cok ucuz geliyo bana...yavan...Bunca zamandir sadece susttum ve beni sevmeni bekledim.Bekledigim zamanima acimiyorum..Tüm zamanimi seni beklemeke gecirebilirim..Ama bu degisik hisettiriyor.Kendimi hiçe sayiyor gibi..Seni seviyorum,bu yüzden seni unutacagim.Ve se-"
Sözlerini kesen dudaklarında hissettigi baskı oldu..Bu duruma sadece gözlerini kocaman acarak tepki verdi.Jungkook kendisinden uzaklasinca birkac saniye daha oylece kaldi..Heykel gibiydi..Karninda birseyler oluyordu..Sanki agzini acsa kelebekler ucacak gibi..Sonunda kendini toparladiginda soyleyebildigi tek sey ''Sen..bu n-Ne icindi ?" oldu..
"Beni unutmaman icindi.Beni unutma Jimin."
