IWWTS 02

474 89 32
                                    

"Then you know what to do." He whispered between my right ear and neck that caused me goosebumps because of the hot breath that touched my skin. Binitawan na niya ako. Then he turned his back on me. But before leaving, he uttered.

"Tomorrow, buy me a new one or I'll get yours, instead." I don't really understand him, or should I say he's the one who can't understand. Bakit ba pinagpipilitan niyang bilhan ko siya ng bago? Para namang ang hirap-hirap niya, eh kung titingnan mo siya, mukha naman siyang mayaman. What kind of a person is he? Just for a cellphone na sa tingin ko, kayang-kaya niyang bilhin, eh ako ang ginugulo niya?! And wait! What the?! Did he just say that he'd get my phone 'pag 'di ko siya binilhan ng bago? This really can't be. Yung ginawa niya sa'kin kanina, yung muntik niya na akong halikan? I'm not assuming, pero parang ganun na talaga ang gagawin niya sa sobrang lapit ng mukha niya. Yung mga nasabi ko kanina, it's all true. Actually, he's the handsomest guy I've ever seen in person. Ganyan ako ka-anti social. Pero kahit ganun, I don't find him attractive, kasi nga, wala akong pakialam sa mga bagay about crush or love.

Grabe, never did I imagine myself, saying 'please.' to a such person like him. Big deal? Super yes! Halos mag panic na ako, pilit ko na lang pinapatapang ang boses ko. Nakakainis!

Pero teka... What now?! Arggh. That guy! He's like threatening me, just for me to replace that stupid apple phone of him! Argh. Annoying.

"Uhmm... Hi Shyla." Agad kong nilingon ang nagsalita. It's Aileen. Nandito rin pala siya sa backstage.

I just looked at her for a while and didn't even say any word. Expecting me to speak, eh? Akala ko pa naman makakapag-isa ako dito. Hindi naman pala, tsk.

"Uhh.. Makikiupo lang sana kung pwede." But still, she got no response from me. 'I don't own the place' gusto kong sabihin pero ayoko ng pansinin pa ang iba. Truth is, I really don't like her here. But what? I don't have the rights to prohibit her, going here because as what I've said, I don't own this place. Wala eh! This.is.me. I wanna be alone.

"Silence means yes." Pagkasabi niya nun, ay umupo na siya agad sa mahabang upuan na sementado. I really need to eat. I'm hungry.

Umupo na lang din ako sa mahabang upuan, and as expected, dun ako sa pinakadulo umupo. 'Lam nyo na ang dahilan. I was about to open my food nang may bigla akong narinig na tumawa ng mahina. Ano yun baliw? I turned to look at her.

"Uyy... Ikaw naman, parang may sakit ako na nakakahawa. Don't worry wala ako nun saka 'di ako nangangain." Tsss. yun lang pala.-__-

"Bakit kayo ganun?" Kayo? anong ka- "You and Jaden, I mean 'di lang naman kayo. Alam ko namang marami ring iba. But what can you get from being snob? Can't you just be nice to others? Or at least respond kapag may nagtatanong ng maayos." What.the.hell. Obviously speaking, she's getting in to my nerves. Sanay akong sabihan ng kung anu-anong descriptions about me for being like this, but what? Kini-question niya kung bakit ako ganito. Tapos ano? i-cocompare niya pa ako sa lalaking yun. Baka sila parehas, napakagaling manggulo ng tahimik na buhay. Ayoko ng bibig niya.

I immediately got my earphone right from my pocket. Umiinit na ang ulo ko kaya kelangan kong pigilan.

Ipapasak ko pa lang ang earphone ko ng magsalita ulit sya.. "Like that. Wag ka na-"

"Like what? Itong pagiging pakialamera mo? Mind your own, pwede ba?" That's it! Tumayo ako agad at umalis. Wala na akong gana pang kumain.

Madaling uminit ang ulo ko kaya ayan. Nakakainis lang. Nakita ng iba ang side kong 'to.

I don't know the whole place pero maglalakad-lakad muna ako. I need this and of course with my earphone.

Dumiretso lang ako ng lakad at agad lumiko sa kanan para makalabas mula sa backstage. Woah, this school is really really wide and the building? Hanggang fourth floor. I just wandered at the the place. Dumiretso ako ng lakad at napadpad sa puro damong part ng school.

If We were the SameTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon