Είμαι η Ειρήνη 16 χρόνων ,καστανη, πηγαινω δευτερα λυκειου ζω στην Αθηνα μαζι με την οικογένεια μου και ολη μου η ζωη ειναι ετσι οπως θελει καθε εφηβος ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ και ξαφνικά ένα πρωινό ΟΛΑ αλλάζουν...😱🙈🙊
Μετά από δέκα λεπτά φτάσαμε στο πάρκο το οποίο είχαμε πρωτογνωριστει .Μόλις πάρκαρε την μηχανή πήγαμε και καθίσαμε στο πρώτο παγκάκι που βρήκαμε. Άρχισα να του λέω αυτά που άκουσα στο τηλέφωνο το μεσημέρι και εκείνος με κοίταξε με γουρλωμένα μάτια. Αρχίζω να κλαίω εκείνος με παίρνει αγκαλιά και νομίζω κλαίει και αυτος .Σταματάμε την αγκαλιά μας και του λέω: Ότι θα είναι δύσκολο αλλα μερικά σ/κ θα έρχομαι και θα ερχεσαι και εσυ θα μιλαμε με βιντεοκλησεις και στο τηλέφωνο. Άλεξ -Έχεις δίκιο .Αλλά μπορεί να μην είναι σίγουρο μπορεί να μην άκουσες καλά. Εγω-Δεν νομίζω τα άκουσα όλα κατά γράμμα.Απλά σκέφτομαι ποτέ θα μας το πουν και οι γονείς μας τελευταία στιγμή δηλαδή? Άλεξ -Κοίτα πιστεύω όσο δύσκολο είναι για σένα τόσο δύσκολο και για αυτούς. Και εκείνος πέρασε το χέρι του στη μέση μου και εγώ εγειρα το κεφάλι μου στον ώμο του.Μου αρέσει που καθόμαστε έτσι χωρίς κάποιος να μιλάει με χαλαρώνει αυτό και σκέφτομαι πιο ήρεμα τώρα.Κοίταξα το κινητό μου και μου βλέπω 11:00 η ώρα. Αλεξ-Να φύγουμε σιγά σιγά ? Εγω-Ναι ...Γιατί δεν θέλω να τσακωθω με την μάνα μου και για αυτο! Αλεξ-Παμε τότε Μου πιάνει το χέρι και πηγαίνουμε στην μηχανή ανεβαίνουμε και ξεκινάμε για το σπίτι μου μετά από ένα τέταρτο περίπου φτάνουμε σπίτι μου κατεβαίνω τον παίρνω μια σφικτή αγκαλιά και όταν απομακρυνόμαστε με φιλάει και φεύγω για την πόρτα ξεκλειδώσω και κατευθύνομαι για το δωμάτιο μου .Ήμουν τόσο κουρασμένη με όλα αυτά που συνέβησαν .Βάζω τις πιτζάμες μου και αφού ξαπλώνω με παίρνει κατευθείαν ο ύπνος. Με ξύπνησαν οι ακτίνες του ήλιου και αυτό ήταν η αφορμή να ξυπνήσω αλλιώς με τίποτα.Πήγα στο μπάνιο εκ αν ένα ζεστό ντουζ και μετά πήγα στην ντουλάπα για να ντυθώ .
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Κατεβαινω για πρωινο οπως παντα ειχαν ξεκινησει και ξαφνικα μας λενε οι γονείς μου: Γ-Θέλουμε να σας πούμε κάτι πολύ σημαντικό. Ο μπαμπάς σας ειχε μια προταση από την δουλειά του να τον στείλουν στην Πάτρα για να δουλέψει εκεί και με καλύτερο μισθό .Πρέπει σε μια εβδομάδα να έχουμε πάει εκεί και μετακομισουμε. Αυτά τα χρήματα τα χρειαζόμαστε οπότε δε γίνεται τίποτα άλλο παρά να πάμε εκεί.Το ξερω σας ήρθε απότομο αλλά θα πρπει να το συνηθισετε . Εγω-Δεν γίνεται να πάει μόνο ο μπαμπάς εκεί? Γ-Όχι Ειρήνη ,γιατί μόλις μου το είπε αυτό ο πατέρας ου έψαξα να βρω και εγώ δουλειά και με πήραν ως γραμματέα σε ένα δικηγορικό γραφείο.
Ειρήνηpov: Ο Νίκος επειδή είναι μικρότερος δεν θα καταλάβει ότι θα χάσει τα πάντα .Εμένα όλη μου η ζωή είναι εδώ δεν μπορώ να φύγω και να τους αφήσω εδώ !Όλη μου η ζωή είναι στην Αθήνα και ξαφνικα όλα γκρεμιζονται όλα θα ξεκινήσουν ξανά από 0 .
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡ Γεια σας 👈✋👉 Άλλο ένα κεφάλαιο έφτασε στο τέλος του .Πιστεύω να σας άρεσε Γράψτε στα σχόλια οτιδήποτε θέλετε .Και από Αύριο μπορεί να ανεβάζω δύο κεφάλαια μαζί. See ya💖
