Fırtınanın İkizi

2.BÖLÜM Yeni Bir Başlangıç

Bir yerde okumuştum. İnsan kendini ne zaman kaybolmuş hissetse o kaybolmuşluk hissinin içinden kendisi çıkarmış. Ben de öyle yapıcaktım. Bu kaybolmuşluk hissinden kurtulacaktım. Benim o sabahtan beri hayatımda çok şey değişti. Bunu kendim çözmeye çalıştım ama beceremedim. Aklımda bir sürü plan vardı. Bunları yalarken yanımda biri olmalıydı. Ben de ilk önce Burak'a söyledim. Lara ve Şevval'e sonra söyleyecektim. Çünkü az kişinin bilmesi içimin daha çok rahat etmesi demekti. Burak'a söylediğimde hiç beni sorgulamadı. Neyi söylediğime gelicek olursam ona diğer ikizimi nasıl bulmayı düşündüğümü söyledim. Planım annemle babama hiç belli etmeden doğduğum hastaneye ve oraya en yakın yetimhaneye gitmekti. Bunları düşünerek uyudum. Bakalım yarın neler olacaktı?
************
Rüzgar herzaman yaptığı gibi annesiyle okula gitmek için hazırlandı. Anne ve babasıyla 1 haftadır fazla muhattap olmuyordu. Nedenini sorduklarında ise sınavlar,okullar diye bahane uyduruyordu. Arabada hiç konuşmadılar. "Neden" dedi annesi en sonunda. Rüzgar anlamayarak annesine baktı. "Bir haftadır ne babanla ne de benle konuşuyorsun. Nedeni ne? Ben senin gittiğin okulun okul müdürüyüm. Bu yüzden nedeninin okul veya sınavlar olmadığını ikimizde biliyoruz. "dedi annesi. "Cidden bir şey yok. Biraz yorgunum. Başka bir şey yok."
"Peki"dedi annesi Aslı Hanım. Yolculuğun diğer kısmında hiç konuşmadılar. Rüzgar okula gelir gelmez Burak'ı buldu. Rüzgar bugün okuldan kaçıp doğduğu hastaneye,Altındağ Hastanesine gidecekti.
*****************

Burak'ı bulur bulmaz onu boş bir sınıfa götürdüm. Planım pürüzsüz yerini ona anlatmıştım ama pürüzlü yerini şimdi anlatacaktım. "Kanka şimdi ilk iki ders kimya. Kimya hocası annemle iyi arkadaş. Bu yüzden o derste olmak zorundayız yoksa anneme söyler. Üçüncü ders bedencinin dersi. O ders kaçarız. Bizimkilere söyle eğer hoca bizi sorarsa sen gelirken arabanla kaza yapmışsın gibi anlatsınlar. Hoca sormaz zaten ama biz yine de tedbirli davranalım. Bu kısmı hallettikten sonra bizim hastaneye gideceğiz. Babamın bugün semineri varmış. O yüzden hastanede değildir. Benim doğduğum gün tüm kız çocuklarına bakacağız. Onu bulduktan sonra hastaneye en yakın yetimhaneye gidelim. Çocuğu doğar doğmaz en yakın yetimhaneye bırakmışlardır herhalde"dedim. "Kanka peki ya kızı birine vermişlerse. O zaman ne yapacağız" dedi Burak. "Evet o ihtimal de var ama biz yapabildiğimizi yapalım. Eğer istediğimizi bulamazsak işte o ihtimali sonra düşünürüz" dedim. "İyi o zaman.Ben bizim kızlara haber vermeye gidiyorum" dedi Burak."Burak zaten ilk 2 ders okuldayız. Ya sen beni dinlemiyor musun? Bak zaten hayatımın en kötü dönemini yaşıyorum. Sana güvendim. Güvenimi boşa çıkarmassın diye. Keşke ilk önce Aras'a söyleseydim."
"Yapma be oğlum. Hemen bana ateş püskürüyorsun. Evet Aras'a da söyleyebilirdin.Hatta Aras'a a da söylesek mi? Ya da kanka biz herkese söyleyyelim. Yani sadece bizim 5'li bilsin."
"Yetmez. Hatta tüm sınıfa söyleyelim. Hep beraber gidelim hastahaneye. Bizimkilere söyleyeceğim ama şimdi değil. Az kişi bilirse acaba biriniz ağızından kaçırır mı diye düşünmem." Aslında Aras daha mantıklı davranışlar sergilerdi ama Burak'ın arabası vardı. Benim ve Aras'ın arabası olmadığı için Burak benim daha çok işime yarayacaktı.

Sonunda ilk 2 ders bitmişti. Burak bizimkilere olayı anlatmıştı. Okulun otoparkına giderken aklımda onlarca soru vardı.  Neden ailem onu kabul etmemişti? Aslında Burak'a belli etmesem de ikizimi nasıl bulabileceğimi bilmiyordum.Çünkü o gün onlarca doğan çocuk vardı.Ama kafamı kurcalaştıran asıl soru şuydu;ben diğer ikizimi istiyor muydum? Bulursam ailem ne yapacaktı? "Rüzgar oğlum arabaya binecek misin yoksa arabanım yanında bekeyecek misin?" Burak'ın sorusuyla kendime geldim.Ne ara gelmiştik hiçbir fikrim yoktu.Arabaya bindim. Tam Burak bir şeye daha söyleyecekti ki elimi hemşireler gibi yaptım.Konuşmadan sustu.
Tüm yol boyunca düşündüğüm tek şey ikizimdi.Aslında asıl soru şu olmalıydı.Ben diğer ikizimi istiyor muyum yoksa istemiyor muyum?
Ben hayatıma şımarık biri olarak debam ederken o kötü günde berbat şeyi öğrendim.Ne vardı yani su içmeseydim ama olan olmuştu.Bizim okul hastahaneye yakın bu yüzden 10 dakikalık bir sürede hastahaneye geldik.Arabadan indim ve o babamın benden bile daha çok sevdiği o yere gelmiştik.Altındağ Hastanesi.Evet ben Rüzgar Altındağ.Benim için hayat şimdi başlıyor.