Şimdi nasıl geldiysen öyle git kalbimden
Bıktım artık rüyalarımda seni görmekten
Travma geçirmekten,delirmekten
Nefes alıp vermekten inan ki bıktım
Bir adım atsan bin adım uzağına düşüyorum sanki
Bin adım atsam da bir adım atmadın bana doğru
Seni elimden kaybettim de şuan yanımdasın sanki
Bir adım atsan bin kez gelip giderdim budur doğru
İpeksi bir sessizliğe büründük,mahçup ve duru
Ve hiçbir zaman aynı manzaradan göremedik ufuğu
Derin bir sessizliğe gömüldük,hiç tanışmamış gibi
Ve hiçbir zaman birlikte görmedik efkarın dibini
Şimdi ise sen haylaz rüzgarlar önünde saçların dağınık
Oturuyorum sahil kenarında esiyor bir meltem hafif ılık
Ruhum yapayalnız,duygularım darmadağın kafam kalabalık
Kalbimden taşınıyor musun yoksa ne bu telaş ne bu hazırlık
Sen çıldırmış şairlerin titreyen mısralarında bahsettiği birisin
Sen Nazım Hikmet'in Özdemir Asaf'ın şiirlerinde saklı birisin
Sen hayatıma aşkı sımsıkı kördüğümle bağlayan bir ipsin
Sanki cennetten yanlışlıkla Dünya'ya düşmüş bir meleksin
Vazgeçilmez hiçbir zaman can acıtandan bunu sende biliyorsun
Ve de bile bile benden vazgeçiyorsun oldu mu şimdi bu
Gidiyorsun seni tutmuyorum özgürsün her insan gibi ama
Beni de sürüklüyorsun bu aşk bağlamış beni sana biliyorsun
Bir an gelir hatırlarsın, susarsın ve yine susarsın konuşamazsın
Ağzını bıçak açmaz istesen de içinde çığlıklar kopsada içinden
Anlatırsan zaten inanlara anlamazlar hatta annen ve baban bile anlamaz
Şunu da unutma sevdiğim canından çok seven adam unutamaz
Giderek üzdün bizi zaman geri verebilirsin şimdi çocukluğumu?
Yıkılan umutlarımı hayallermi geri verebilirmisin tekrar söyle?
Su gibi aktın sevdiğim kızı elimden çaldın mutlumusun söyle?
Söyle geri verebilirmisin ellerimden çaldığın mutluluğumu?
