Κεφάλαιο 1 : Φωτογραφία

473 39 2
                                    

(Σκέψεις της Alice)

Όταν πάτησα για πρώτη φορά το πόδι μου στην Κορέα ένοιωσα κάτι να με συνδέει με αυτή τη χώρα , κάτι να με ενώνει ...

Μόλις πήγαμε στο νέο μας σπίτι είχα τρελαθεί ήταν πελώριο και ωραίο ...
το δωμάτιό μου ακόμα ποιο ωραίο ...

Με λίγα λόγια καταπληκτικό δεν θα μπορούσε να υπήρξε καλύτερο όνειρο απο αυτο που ζούσα και ακόμα ζω ...

Βέβαια όταν πήγα εκεί ήταν ακόμα διακοπές καλοκαιριού οπότε είχα και λίγο χρόνο για να προσαρμοστώ και να συνηθίσω την Κορέα ...

Σήμερα είναι καταπληκτική και ηλιόλουστη ημέρα για ένα μπάνιο στη θάλασσα για αυτό είπαμε να ετοιμαστούμε και να πάμε ...

Όλα κυλούσαν ομαλά μέχρι που ένα αγόρι της ηλικίας μου περίπου , μπήκε στο νερό με αδιάβροχη φωτογραφική κάμερα στα χέρια ...

Άρχισε να βγάζει φωτογραφίες κάτω από το νερό τα άλλα κορίτσια , μετα απο λίγο αποφάσισα να πάω να του μιλήσω ...

Alice : Αυτό που κάνεις δεν είναι σωστό .

Αγόρι : Σημασία έχει ότι είναι διασκεδαστικό , στο κάτω κάτω τι ζόρι τραβάς ?

Alice : Α-

Αγόρι : Κατάλαβα ... ζηλεύεις που δε σε βγάζουμε και εσένα φωτογραφίες ?

Είπε κοροϊδευτικά καθώς άρχισε να βγάζει και εμένα φωτογραφίες .

Alice : Σταμάτα διότι-

Αγόρι : Τι ? Θα με δείρεις ?

Τελικά δεν έδωσα παραπάνω σημασία και γύρισα πίσω στους γονείς μου καθώς μετά από λίγο φύγαμε για το σπίτι ...

Πέρασαν μερικές μέρες και άνοιξαν τα σχολεία ... κρίμα ε ? Πηγαίνω λοιπόν και εκεί ...

Όμως , για στάσου , με το που με έβλεπε ο κάθε ένας γελούσε ... και να πεις ότι κάτι είχα πάνω μου δεν είχα ...

Ξαφνικά εμφανίζεται μπροστά μου το αγόρι που είχα δει τις προάλλες , και αρχίζει να τρέχει προς το μέρος μου και εγώ να προσπαθώ να του ξεφύγω αλλά να που στο τέλος με έπιασε ...

Αγόρι : Καημένη μου

Μου λέει λαχανιάζωντας

Alice : Γιατί ?

Αγόρι : Ε δεν είναι και εύκολο να μπορεί να δει όλο το σχολείο φωτογραφία σου με το μαγιό κάτω από το νερό ...

Μου είπε δείχνοντάς μου τη φωτογραφία που μου τράβηξε πριν στην θάλασσα ...

Α τον ... Έτσι μου έρχεται να το πιάσω και να ... Αλλά έλα που όσο απαίσιος και να είναι ο χαρακτήρας του άλλο τόσο και ακόμα πιο περισσότερη είναι η γοητεία του και η ομορφιά του ...

My first and last 😉 Where stories live. Discover now