"Nee!" zei ik. "Ik kan echt niet zonder jou."
"Ik ook niet!" zei Mara. "vanaf groep 1,"
"Ga je mee naar mijn huis?" vroeg ik
"Sorry gaat niet ik moet naar mijn oma."
"Jammer! Ik bel jou!"
"Doei!"
"Bye," zei ik en we fietsten allebei de andere kant op.
"Mama dit is zoo erg!" zei ik toen ik binnen kwam.
"Wat is er?" vroeg mam.
"Ik zit niet meer bij Mara in de klas"
"Dat is nou toch jammer."
"Kom op zeg." zei Thom. "Je gaat er toch niet dood aan?"
"Hou je bek! Jij snapt dit soort dingen niet."
Ik pakte mijn tas en stampte boos de trap op.
"Kun je misschien wat zachter doen?" vroeg Nicole. "Sheila slaapt net"
Er kwam een huilgeluidje uit de slaapkamer. Nicole draaide zich om.
"Sorry!" zei ik nog. Volgens mij hoorde ze me niet meer.
Ik liep door naar mijn kamer en ging op mijn bed zitten.
Ik pakte mijn dagboek onder mijn matras vandaan. Dat was vroeger de verstopplaats voor mijn dagboek. Ik las de eerste bladzijde.
25-08-2010
Lief dagboek,
Vandaag ben ik 14 jaar geworden. M'n oma dacht zeker dat ik nog een kleuter ben. Een dagboek... Misschien komt ie nog ooit van pas. Om oma een plezier te doen zal ik er misschien nog wel eens in schrijven. Ik moet er toch iets mee doen.
xxx Lana
Oma is niet lang daarna overleden. Wat had mama het daar moeilijk mee. Dat was heel zielig.
