Hoofdstuk 4

150 7 0
                                    

Ik pakte mijn koffer in. Morgen gaan we op vakantie! Ik heb er echt veel zin in. Karinthië hoe nice!

Twee dagen later kwamen we aan in Karinthië. Het was een kleine camping maar wel heel knus.

We hadden de caravan al op z'n plaats gezet en Thom en ik hadden het tentje op gezet. Nicole was met Sheila aan het spelen.

'Nicole?' vroeg ik. Het was 6 uur en we waren net klaar met eten.

'Ja,' antwoorde ze, 'wat is er?'

'Zullen we gaan douchen?'

'Ja is goed maar ik moet ff op mama wachten.'

'Okee dan doen we dat even.'

Gelukkig kwam mama al na een kwartier terug met de afwas. Papa was nog wandelen. En Thom was ook ergens, maar waar wist niemand. Hij was wel vaker ineens verdwenen. Meestal kwam hij dan na een uur terug.

Nadat we gedouched hadden liepen we nog even over de camping. Er was niemand van onze leeftijd te bekennen. Wel veel kleine kinderen en ouders van ongeveer dezelfde leeftijd als onze ouders. Geen bejaarden. In 'n kwartier hadden we de hele camping gehad. Bij de caravan zagen we dat Sheila met de kindjes van de buren aan het spelen was. Die kindjes waren 2 en 4 gokte ik. Ze waren met een step aan het spelen. Sheila wilde ook mee steppen. Ze kwam naar ons toe. Ze was nog geen meter vooruit en ze viel al. Nicole rende naar haar toe en tilde haar op.

'Ssstt, stil maar.' kalmeerde Nicole haar.

De buren kwamen er ook aan komen lopen.

'Mama is bij je.' zei Nicole.

De buren keken haar raar aan. Zo raar is dat toch niet? Okee ze is misschien vroeg, maar ze kon er niks aan doen en dat die klootzak haar alleen liet al helemaal niet. Ik mocht de buren nu al niet.

Nicole had ook door dat ze het raar vonden en zei : 'Zeg maar tegen mama waar je pijn hebt.'  Nicole ging met Sheila de caravan in en mama maakte nog een praatje met de buren.

Er kwam een auto aangereden dus ik ging aan de kant staan. De auto stopte voor de plaats rechts van onze plaats.

Er stapte een meisje van mijn leeftijd uit. Dat was wel leuk. Ik dacht dat ik de enigste was van mijn leeftijd.

'Lana?  Ga je mee tanden poetsen enzo?'  vroeg Nicole.

'Ja' antwoordde ik.

Toen we gingen tanden poetsen waren er 5 meiden van onze leeftijd in het toiletgebouw. Het meisje van de buren was er ook bij. Ze lagen helemaal in 'n deuk. Nicole en ik poetste onze tanden en gingen weer. We waren tegelijk klaar met het meisje van de buren. Ze kwam langs ons lopen toen haar vriendinnen de andere straatjes ingegaan waren.

'Hoi,' zei ze. 'Jullie zijn toch die meisjes van de buren?'

'Ja,' antwoorde Nicole.

'Hebben jullie zin om morgen mee naar het meer te gaan? vroeg het meisje.

'Uhm.. Ja is goed.' antwoordde ik.

'Is het goed als ik mijn dochtertje meeneem?'

Het meisje keek ons eerst raar aan, maar antwoordde daarna dat het goed was.

Toen we bij de tent kwamen zijn we meteen gaan slapen.

Ik werd de volgende morgen al vroeg wakker. Niet fijn. Ik ging maar alvast douchen. Nu was het nog rustig. Na een halfuurtje was ik terug en vroeg mam of ik broodjes kon gaan halen. Ze had Sheila al op de arm. Nicole heeft dat verdiend. Om 10 uur was ik terug en ging ik Nicole en Thom wakker maken, dan konden we eten. Ik had honger. Na het eten gingen Thom en ik samen afwassen. Nicole ging met Sheila naar de knutselclub. Na een kwartiertje waren we klaar en gingen we terug naar de caravan. Ik ging nog even naar Nicole en Sheila toe. Sheila had een tekening gemaakt. Rond 12 uur gingen we terug en aten we de laatste broodjes op.

Het meisje van de buren kwam rond 1 uur naar ons toe. We gingen nog even wat vriendinnen van haar ophalen en toen naar het meer. Het was best druk maar we hadden een mooi plaatsje met schaduw en zon. Nicole zette Sheila in de schaudw. Het was 33 graden. Lekker warm dus.

'Hoe heten jullie eigenlijk?' vroeg het meisje van de buren.

'Ik ben Lana, dat is Nicole en haar dochtertje heet Sheila' antwoordde ik.

'Hoe heet jij?' vroeg Nicole.

'Ik ben Kris' antwoordde ze.

'Het meisje met de blonde krullen is Noor, het meisje met bruin/zwarte krullen is Dieneke, het meisje met de blonde stijle haren is Laurieke en het meisje met de stijle bruine haren is Emmy.'

'Okee dat ga ik wel onthouden.'

'Maakt niet uit als je je vergist hoor.' zei Noor.

'Oke mooizo.' zei ik.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Hooiii

Sorry dat ik pas zo laat heb geupdate maar ik heb het echt heel druk met volleybal en school (vooral met volleybal) Oke hele slechte reden maarjaa...

Ik heb ook weer een vriendje, dus daar heb ik 't ook druk mee en ja sorry sorry sorry dan gaat m'n vriendje toch echt voor! Ik heb nu wel weer meer inspiratie duss ik zal proberen door te schrijven

xx Marieke

Je bent van mij!Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu