Bordo Mavi Aşk

Vedat

Sabah oldu. Yiğit benden önce uyanmış beni izliyordu. 'Sonunda uyandın anne' uykulu gözlerle ona baktım. 'Öylemi küçük bey.' 

'Yaa anne ben büyüdüm.' demesiyle onu kucağıma alıp gıdıklamaya başlamam bir olmuştu. Uzun zamandır güne bu kadar mutlu başlamamıştık. 

Yataktan kalktım ve Yiğitin giymesi için kıyafetlerini çıkardım. 'Annem bunları giy sonra aşağıya gel kahvaltı yapalım.' 'Tamam' o üzerini değiştirirken ben de aşağıya indim. Asiye abla koltukta ikibüklüm yatan Tahiri uyandırmaya çalışıyordu.

'Tahir hadi kalk.' Asiye abla bu sefer o kadar sesli bağırmıştı ki bütün konak uyanıp gelebilirdi. Ama Tahir anca uyandı. 'Ne oldi?' 

'Sabah oldi paşam. Kalk da kahvaltı yapalım sonra Yiğit'İ dedesini görmeye götür.' Tahir yavaş yavaş kalkmaya çalıştı ama başaramadı. 'Ahh her yerum tutulmuş' Suçluluk duymuştum. 'Keşke biz babamlara gitseydik ya sen de burda helak oldun.' Birden ayağa kalktı 'Yok sıkıntı eğil iyiyim hadi hemen hazırlayın kahvaltıyı da yiyip gidelim.' Dedi. Güçlü görünmeye çalışıyordu ama yüzünden ne halde olduğu belliydi. Biz Asiye abla ile kahvaltı hazırlarken Yiğit koşarak geldi. 'Tahir abii' Tahir de aynı coşkuyla 'Oyy abisi kurban' Dedi ve birbirlerine sarıldılar. Yiğit bugün dedesini görmeye gideceğimiz için heyecanlıydı. Kahvaltı hazırlandı Asiye abla herkesi kaldırdı ve sofraya oturduk. 

Kimse konuşmuyordu bu sessizliği Yiğit bozdu. 'Tahir abi biliyormusun ben hiç dedemi görmedim' Tahir şaşırmış olacak ki birden bana baktı. Söyleyecek sözüm olmadığı için gözümü kaçırdım. Tahir bu duruma sinirlenmişti ama Yiğit'e belli etmemeye çalıştı. 'Hiç mi?' Yiğit bana baktı konuşmak için onay istiyordu ben de onaylar biçimde başımı salladım. 'Babam bizi dışarıya çıkarmıyordu o yüzden hiç göremedim. Ama bugün göreceğim.' Tahir'in de yüzü düşmüştü masadaki herkes bana bakıyordu hepsi üzülmüşlerdi. 'O zaman kahvaltımızı hızlı hızlı yapalım ve dedeni görmeye gidelim' Dedi Tahir. 

Kahvaltımızı bitirdik Asiye abla ile sofrayı da toparladık. 'Hadi hazırsanız çıkalım.' Dedi bende başımmı sallayarak onayladım. Yiğit'i kucağına aldı tam kapıdan çıkacakken Asiye abla 'Yengem bekleyin biz de geliyoruz' diye bağıdı. Sonra berrak geldi 'Bizsiz mi gidiyorsunuz' deidi sonra Fatih 'He abi olmadi bu' DİYİnce Tahir arkasını döndü. 'sağa ne oyuyor lan otur oturduğun yerde' Dedi. Berrak sessizce kıkırdadı ben de gülmemek için kendimi zor tuttum. Fatih de sinirlenmiş olacak ki hemen içeriye girdi. Biz de arabaya atladık ve yola çıktık. 

Yiğit çok mutluydu ne de olsa hiç görmediği dedesini görecek. Ben yiğitle ilgilenirken önüme kalmıyordum. Tahir aniden fren yaptı panikle karşıya baktım. Vedat'ın adamları yolu kapatmıştı. Tahir korktuğumuzu fark edince. 'korkmayun bir şey yok' Dedi ama bu benim panik yapmamı engellememişti. 'Vedat bu öldürecek seni' Dedim ama Tahir yine pek umursamış gibi görünmüyordu. Dalga geçer gibi. 'Şşş çoçuğun yanında olmuyor ama' Dedi. Tam arabadan inecekken Asiye abla kolunu tuttu.'Delice bir şey yapma' Dedi ama Tahir bu 'Delilik kanımda var dedi ve çıktı.

Sonra Vedata kafa tutarcasına 'Ooo Vedat bey biz sizi daha erken bekliyorduk' dedi. Vedat da Tahir kadar deli olduğu için gülerek. 'Benim karımı benden kaçırmak ha komiksin küçük kaleli' Dedi. İşte bu cümleyi kurmayacaktı. Tahir dayanamadı ve Vedat'a yumruk attı. daha sonra da 'Nereden senin oluyor lan' Diye bağırdı. Vedat'ın addamları Tahir'i ölesiye dövdüler.