LİSE ŞANSI

LŞ-2

💎Kitaba başladığınız tarih💎

Bunu aslında 1. Bölümden yazacaktım da unutmuşum.
Bu nedenle şimdi ki başladığınız tarihi de yazabilirsiniz! 🍟

-1.Bölüm Hatırlatma-
Başıma bunların hepsi İrem yüzünden gelmişti. Ama beni bu durumdan kurtaracak sanırım yine İrem'di.
🌸🌸🌸

İrem'den Devam;
Merdivenleri hiç olmadığım kadar hızlı inerken nasıl göründüğümü pekte umursamıyordum. Çünkü eğer gecikirsem Gamze'nin bir daha asla oraya gelmeyeceğini biliyordum. Sınıfa vardığımda tahmin ettiğim görüntüyle karşılaştım. Biri şişemi almıştı.

Bunun verdiği sinirle bağırarak "Hangi maymundan gelememiş tuvalet terliği sıramın üstündeki şişeyi aldı lan?" dedim. Hiç kimsenin beni takmadığını görünce sinirlerim daha da hoplamaya başlamıştı. Tam yine bağıracakken, Onur kafasını telefondan kaldırmadan , " Iı şey, neydi şu kısa saçlı, saçına unicorn sıçmış bir kız var ya 9'lardan bu katta hani şöyle kafasından büyük gözlük takan ııı... şey o kız işte anla be" dedi. Anlamasam da Onur'un gördüğünü düşünüp asker selamı verip, koşarak uzaklaştım.

Koridor boyunca saçında 12 renk bulunduran bi kız arıyordum. Unicornlar gökkuşağı sıçardı yani değil mi..? Yaklaşık 10 dakikamı insanları durdurup sınıfları gezerek geçirdikten sonra pes edip bu sefer şişe aramaya başladım. 5 dakikamı da buna harcadıktan sonra ne kadar gerizekalı olduğumu hatırlayıp, bir kat daha aşağıya indim ve kantine yöneldim. Bir şişe su aldım. Zaten koştur koştur çok yorulmuştum. Şişenin büyük bir kısmını diktikten sonra camın önündeki çiçeklere de kalan suyu boşalttım.

Ne kadar zaman kaybettiğimi fark edince tekrar koşmaya başladım. 2 kat sonunda gördüğüm kalabalıkla şok oldum. Biraz daha yaklaştıktan sonrA ikinci bir şokun etkisiyle elimdeki şişeyi yere düşürdüm.

Bizim Gamze, benim kankam, benim derin belediye çukurum, bu kitabın ana karakterliğini paylaşan Gamze, G-A-M-Z-E şu an bizim okulun meteorla, 1 mm'lik mesafeyle, bakışıyorlardı. Ve tüm okul da onlarla bakışıyordu. Ve ben de onlarla bakışan tüm okulla bakı- ne diyorum ben yahu. Bizim meteorun gözünden alaycı ve küçümseyici bir tavır varken, benim minnoş Gamze'min maviş gözlerinden sinir boşalmış gibi ateş fışkırıyordu. Ne yapcağımı bilemiyordum. Elim ayağıma dolaşmıştı. Gamze'nin bana dönmesiyle ben kızgın bir ifade beklerken daha çok yardım isteyen bir ifadeyle karşılaştım. Aklıma hiçbir şey gelmiyordu. Bu kadar insanı nasıl dağıtabilirdim ki? diye düşünürken aklıma zilin çalmasına çok az bir zaman kaldığı geldi ve muzipçe gülümsedim. Bir şey yapmama gerek yoktu ama yapmazsam kendimi çok kötü hissederdim. Bu nedenle tüm gücümle bağırarak dağılmalarını gerektiren, zilin çalmaya yakın olduğunu hatırlatan cırlama dolu cümlelerimi kurdum. Bu kadarını ben de beklemiyordum. Aslında bekliyordum o kadar çok bağırmıştım ki şu an başım ağrıyordu. Ama ortalıkta Gamze, Ben, meteor ve meteorun 4-5 arkadaşı dışından hiç kimsecikler kalmamıştı.

Gamze'den Devam;
Karmaşık duygular içindeydim. Kımıldayamıyordum. Sadece öfkeli olduğunu düşündüğüm bakışlarımı bu gıcık uzaylıya yolluyordum. Gitmem gerekiyordu. Gidemiyordum. Kolumun çekilmesini fark etmemle yerimden kımıldamayı başardım. İrem'in beni çekiştirmesine müsaade ederken, bir yandan sağ elimin işaret parmağını sallayarak "Bu iş burada bitmedi olum" diye bağırdım. İrem ise susmamı işaret eden saçma salak haraktler yapıyordu.