Full moon..in the darkness
🔞🔞..คำเตือนนี้ขอให้ได้รับรู้ไว้อิอิ ใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะงับ
.
.
.
.
.
ชายป่าเงียบสงัดมีเพียงเสียงลำธารไหลผ่านโขดหินน้อยใหญ่ ต้นไม้เขียวขจีรกครึ้ม พฤกษานานาพรรณผลิบานสะพรั่งท่ามกลางอากาศสดชื่น ชายร่างสูงสองคนเดินเหยียบย่ำสำรวจผืนป่าอย่างช้าๆ
"เจ้าจำทางได้แน่เหรอ" ธอร์นั่งพักดื่มน้ำจากลำธาร ปีเตอร์วักน้ำขึ้นดื่มบ้าง
"ถึงข้าจำไม่ได้...ท่านก็พาเราออกไปได้อยู่ดี" ปีเตอร์ยิ้มเขาเริ่มจะสนิทกันไปอีกขั้นแล้ว และชายป่าแห่งนี้เป็นที่ที่พวกเขานัดพบพลเรือนและกองกำลังจากสหายเก่าของธอร์ พวกเขามักมาถึงก่อนเสมอ
"เจ้าจะบอกว่าข้าจมูกหมาละสิ ยังไงก็พาเจ้าออกไปได้"
"ขะ..ข้าไม่ได้..." ธอร์แกล้งวักน้ำใส่ปีเตอร์
"ข้าก็หยอกเจ้าเล่น " ธอร์วักน้ำใส่ใบหน้าปีเตอร์จนเปียกโชก
"ธอร์ ท่านเล่นอะไรเนี่ยะ ข้าเปียกหมดแล้ว" มือหนาเช็ดหยดน้ำออกจากดวงหน้า ไม่ทันจะตั้งตัวธอร์ก็วักน้ำใส่เขาอีก
"555 ตุ้ยยนุ้ยของข้าอยากเล่นน้ำใช่ไหมมม" ธอร์วักน้ำใส่ปีเตอร์จนเปียก ปีเตอร์ยู่หน้า ก่อนจะวักน้ำใส่ธอร์บ้าง กลายเป็นสงครามสาดน้ำใส่กัน ธอร์ล็อคแขนปีเตอร์ไว้
"พอแล้วว ข้าหนาวแล้วนะ" ลำตัวของพวกเขาเสียดสีกันเบาๆ ปีเตอร์หยุดดิ้น เมื่อรับรู้ถึงอุณหภูมิจากร่างสูง ดวงหน้าเห่อร้อนจนบอกไม่ถูก นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาใกล้ชิดกันถึงเพียงนี้ หัวใจของปีเตอร์เต้นรัวเร็วจนแทบจะกระเด็นหลุดมาข้างนอกธอร์ต้องได้ยินมันอย่างแน่นอน ธอร์ปล่อยปีเตอร์ให้เป็นอิสระ พวกเขาต่างเกาหลังคอแก้เขิน
"ธอร์ ท่านเป็นคนเริ่มนะ ฮ่าๆ" ปีเตอร์หัวเราะกลบเกลื่อนความประหม่า
"ข้าขอโทษด้วย ทำเจ้าเปียกไปหมด" ปีเตอร์ส่ายหัว ธอร์ถอดเสื้อออกเผยให้เห็นมัดกล้ามแข็งแรง งดงามราวกับรูปปั้นเทพเจ้า ปีเตอร์เส่สายตาหลบ ธอร์หุ่นดีจนเขาอาย
"เจ้าไม่ถอดเสื้อเหรอ ระวังจะไข้ขึ้นนะ" ธอร์ถามปีเตอร์ที่ยืนหน้าเห่อแดง...ทำไมเวลาปีเตอร์เขินมันถึงได้ดูน่ารักขนาดนี้นะ หูของเขาได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นถี่รัวอยู่ในอกของปีเตอร์ เพราะเขินอาย หรือหวาดกลัวเขากันนะ ธอร์ยื่นมือไปเตะหน้าผากปีเตอร์เบาๆ ปีเตอร์สะดุ้งเล็กน้อย
"เจ้าไม่สบายเหรอ หน้าเจ้าแดงมาก" ธอร์ก็แค่เป็นห่วง..ห่วงเหรอเขาไม่เคยทำอะไรแบบนี้มานานแล้ว เขาคงจะเป็นจริงอย่างที่เฮล่าว่า เขาไม่ควรเป็นกษัตริย์ ..
"เปล่า ข้าสบายดี" ปีเตอร์จับมือของธอร์ออกจากหน้าผาก อุ้งมือแข็งแรงอยู่ใต้ฝ่ามือของเขามันทั้งร้อนและอบอุ่นในเวลาเดียวกัน พอรู้ตัวว่าทำอะไรอยู่ปีเตอร์ก็เขินจนไม่กล้าสบตา เขากำลังจะปล่อยมือจากธอร์ แต่มือหนากว่าคว้ามือเขาและลากเขาไปกลางลำธาร
"นี่ๆ เจ้าเปียกแล้วว ฮะ ฮ่าๆ" ธอร์แกล้งคนขี้อายให้เปียกไปทั้งตัว ปีเตอร์พยายามจะเอาคืนกลายเป็นยื้อยุดกันไปมา กลายเป็นว่าล้มครืนไปในลำธารทั้งคู่ ร่างแข็งแกร่งของธอร์ทับอยู่บนตัวของปีเตอร์ ดวงตาทั้งสองสีสบกัน ราวกับโลกทั้งใบหยุดหมุน เสียงลำธารยังดูห่างไกล ผืนน้ำสั่นระริกอยู่ใต้แผ่นหลังของปีเตอร์ ริมฝีปากบางสีสดเผยอเล็กน้อยอย่างเผลอไผลไปชั่วขณะ ยามถูกดวงตาสีฟ้าครามจ้องมองใกล้ๆ มันดูเปลี่ยวเหงาและอ้างว้างอนันทการเหมือนท้องนภา โครงหน้าเหล่อเหลาราวกับเทพเจ้า ลมหายใจอุ่นร้อนพ่นรดใบหน้าของเขาจนใจสั่น
"...ตาเจ้าสวยจัง" คำชมหวานหูถูกเอื้อนเอ่ยผ่านรอดริมฝีปากของธอร์
"ท่าน..ก็สวยเช่นกัน" ธอร์ยิ้มช้าๆ ประสาทรับกลิ่นตื่นตัวจนวูบไหวไปทั้งร่าง กลิ่นหอมอ่อนหวานยั่วเย้าตีวนอยู่ในโพรงจมูก...แค่ผู้ชายธรรมดาทำไมถึงได้น่าหลงไหลนัก ธอร์ได้ยินเสียงฝีเท้าใกล้เข้ามา จึงผละตัวออกและพยุงปีเตอร์ลุกขึ้น ไม่นานพลเรือนและสหายเก่าเขาก็มาถึง
"สตีฟ สหายยข้า" ร่างแกร่งโอบกอดชายผู้มาใหม่ ที่หล่อเหลาไม่แพ้กับธอร์แต่ผมบลอน์ตัดสั้นเป็นระเบียบ ข้างๆเป็นชายร่างอรชนรูปงามดวงตาสีน้ำตาลอ่อนหวาน ปีเตอร์เดาว่าพวกเขาคงเป็นคนรักกัน
"สบายดีนะ โทนี่" ธอร์กอดชายร่างเล็กบ้าง
"ไม่ค่อยสบาย" โทนี่ตบหลังคนตัวใหญ่เบาๆ
"อ้าวทำไมละ" ธอร์ก็รู้คำตอบนั้นดี คงจะถูกกักบริเวณตามเคย ข้าขออวยพรให้เจ้านะสตีฟ ชายาเจ้าแสนซนจนแก้ไม่หายเสียแล้ว ธอร์เอ่ยในใจ
"กักบริเวณข้าา " โทนี่หน้ามุ่ยพอหันมาเจอเขาก็ยิ้มให้เล็กน้อย มันดูเสียหน้าที่งอแงต่อหน้าสามัญชน ธอร์มองตามสายตาโทนี่แล้วเขาก็เลยแนะนำปีเตอร์แก่พวกสตีฟ
"เขาช่วยข้าไว้" ธอร์ยิ้มให้กับสหายที่ทำหน้าไม่ไว้ใจปีเตอร์เมื่อถามไถ่กันพอเป็นพิธี พวกเขาก็เริ่มฝึกการต่อสู้ ทุกคนตั้งใจมุ่งมั่นแม้จะเหนื่อยและได้แผลกันถ้วนหน้าแต่ก็อดทนและไม่ย่อท้อ
"ข้ารู้ว่าข้าเคยถูกตราหน้าว่าไม่เหมาะสมกับการขึ้นครองราชย์ ตอนนี้ข้ารู้ซึ้งแล้วว่าพ่อของข้าตรากตรำเพื่อราษฎรมาตลอด และตอนนี้พี่สาวข้าทำลายความสงบสุขของบ้านเมือง พวกเราต้องสู้ สู้เพื่อปกป้องชีวิต สู้เพื่อคืนความสุขแก่ลูกหลานของพวกเรา สู้เพื่อศักดิ์ของข้าเอง ยัยแม่มดนั่นจะต้องชดใช้ในสิ่งที่นางทำกับพ่อข้า พวกเจ้าจะสู้กับข้าไหม!!" สุรเสียงหนักแน่นก้องลำเนาไพร ผู้คนฮึกเหิมตะโกนรับก้องผืนป่า
"สู้!!" พวกเขาโห่ร้องอย่างฮึกเหิม ก่อนจะแยกย้ายไปพักกินมื้อเที่ยง
ปีเตอร์นวดฝ่ามือที่ปวดร้าวจากการจับดาบ แม้จะเรียนกับพ่อ ทิ้งช่วงไปนานแบบนี้ก็ปวดเป็นธรรมดา ธอร์มองปีเตอร์ที่บีบนวดฝ่ามืออย่างเป็นห่วง
"เป็นไรหรือปีเตอร์"
"ปวดนิดหน่อยน่ะ ไม่ได้จับดาบมานานแล้ว" ธอร์ยกยิ้มมือหนาเอื้อมไปคว้ามือปีเตอร์มานวดเสียเอง ไอร้อนพวยพุ่งอุ่นซ่านจนปีเตอร์เขินอีกแล้ว
"เจ้านวดไม่ถูก ข้านวดให้เอง" ฝ่ามือร้อนบีบเค้นอุ้งมือของปีเตอร์เบาๆ ผิวเนื้ออุ่นหยุ่นของปีเตอร์ทำให้ธอร์รู้สึกดี...ถ้าได้จับทั้งตัวจะเป็นยังไงกันนะ ธอร์สะบัดไล่จินตนาการวิปลาสในหัว เพ่งสมาธิบีบนวดฝ่ามือปีเตอร์อีกครั้ง ปีเตอร์มองใบหน้าจริงจังนั้นด้วยความหลงไหล...ถ้าธอร์รู้ว่าเขาชอบ...จะยังใจดีกับเขาอยู่ไหมนะ.. ปล่อยให้เป็นแบบนี้ดีแล้ว ขอแค่ได้รัก ได้ดูแลตอนที่มีเวลาอยู่ด้วยกัน เขาจะจดทุกวันคืนที่เขาได้อยู่เคียงข้างกับธอร์เอาไว้ทุกนาที
....
....
.....
