Thoughts

*5*

Είναι κάποιες νύχτες. Που νιώθεις μόνος και ανασφαλής. Φοβάσαι τα πάντα και τίποτα. Απλά, φοβάσαι.. Νιώθεις άδειος Μα και ανήμπορος να συνεχίσεις, χωρίς συγκεκριμένο λόγο. Και αυτό είναι που σε πονάει. Δεν ξέρεις γιατί. Είναι απλά οι μέρες που σε τρομάζει το αύριο και το τι θα ακολουθήσει. Που η διάθεση σου πέφτει. Ντρέπεσαι για 'σένα. Νιώθεις ότι όλοι έχουν φύγει. Ανήμπορος να παλέψεις για κάτι νιώθεις απλά θεατής. Σε αυτές τις νύχτες αναδεικνύεις πόσο ικανός είσαι, δεν το έβαλες κάτω. Και επιλέγεις αν θα κάνεις σαν να μην συμβαίνει τίποτα, καταπίνοντας την θλίψη ή θα αφεθείς σε αυτό, αγκαλιά με ένα μαξιλάρι κάτω από μια κουβέρτα. Όλα είναι επιλογές. Και δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Υπάρχεις απλά εσύ, διότι είσαι ό,τι επιλέγεις. Είσαι ο πόνος που προκάλεσες στον άνθρωπο που μίλησες άσχημα, είσαι η αγάπη που δείχνεις στα παιδιά, η γενναιοδωρία σου στον άστεγο και το μίσος σου για τους ξένους. Είσαι ό,τι επιλέγεις λοιπόν. Και αλήθεια, όταν φέρθηκες σκάρτα στο κοριτσάκι που σε αγάπησε και σε εμπιστεύτηκε ήσουν εσύ; Ένιωθες ο εαυτός σου όταν πλήγωσες το αθώο αγόρι που σε ήθελε; Ένιωσες όμορφα με εσένα ξέροντας ότι με τον καιρό θα εξελιχθεί στον επόμενο ηλίθιο που θα παίζει με τα συναισθήματα των κοριτσιών; Αν ναι, τότε εντάξει. Όχι όχι συνέχισε. Αν είσαι εσύ κανένα θέμα. Όμως αν όχι, ψάξε να βρεις που έχασες τον εαυτό σου. Μήπως χάθηκες από την επιλογή κάποιου;