Unpredictable Life

Life 2

How I was since that day

That day ruined everything.

The Happy Family is already gone.

I wrote this last 2017 when I feel alone, hurt and angry in everything that happened.

Today I'm still in pain. But I always look for the better days.

I will tell you how hard life is.

When my Father died one thing is surely gone that is the feeling of being secured of your family.

------------

Ang hirap pala maging mag isa sa lugar na kung saan wala kang kapamilya. Oo mahirap sobrang hirap minsan nga naiisip ko "Bakit ko nga ba pinili ang maging mag isa dito??"

Pinili kung maging mag isa kasi gusto ko tumakas sa sakit ng alaala na hanggang ngayon dala dala ko pa din.

Bawat araw na lumipas walang araw na hindi ko maaalala ung sakit ng pag kawala ng napaka importanteng tao sa buhay ko. Sya ung inspirasyon ko sa bawat pag aaral ko noon hindi man ako ung nangunguna sa klase pero makapasa lang ako at may maayos na grades masaya na sya.

Masakit balikan ung mga alala na ito pero di ba sabi nila sa mga napag daanan natin sa buhay yan ung mag papalakas satin.

Pero Bakit ganun.

Bakit parang ang hina hina ko pa din.

Bakit ang hirap mabuhay.

Each Day lagi kang makikipag laban sa sarili mo na dapat kayanin mo lahat ng darating.

----------

Bakit nga ba ako nag susulat ng ganito.

Bakit dito sa wattpad ko sinasabi lahat.

Kasi may mga bagay na di mo kaya sabihin sa iba kasi baka makadagdag ka lang sa iisipin nila.

Lahat tayo may kanya kanyang kinakaharap sa buhay kaya nga iniiwas kung sabihin ang nararamdaman ko kasi ayuko maging pabigat sa ibang tao.

Each day lagi akong nakikipag laban sa buhay  kung paano ko kakayanin ang nararamdaman ko.

Iniisip ko na lang minsan na matatapos din to may kataposan din to.

Pinalaya ko naman ung sarili ko sa sakit pero di na mawawala ung kulang at mga alaala.

Lagi kong sinasabi "Kaya ko to. Kakayanin ko"