Kimseyle sorunum yoktur ama icimde hep suregelen olaylar vardir.İçimdeki şehrin sokaklarında başı boş dolaşıp dururum bu sokaklar genellikle tehlikeli , acımasız sokalardir.Sokaklarim soğuktur yabancıdır yıkık döküktür .Bi savaşı vardır buranin.Sorun neydi ? Kimleydi bu savas? Kimdi kaybedeni kazanani var miydi?
Cevabını adım gibi biliyordum :Kendimle.
Hep amacim sokaklarimi yesillendirmek, temiz havasıni solumak orada huzur bulmak evet huzurrr ahh huzurr ..
Karmaşık yasamim boyunca huzuru yasmak icin yapabildigim ve vazgecemeyecegim tek sey yazmak .Yazarim icimden ne geliyorsa hatira defterime yazarim her seyi .
Bu gun cok sirin bir kırtasiyeye girdim ve mor renkli hatira defterini satin aldim.
Şu elimde ki yeni hatıra defterime bakarken sonunun eski defterime benzememesini umut ediyorum.Neden mi?Çünkü defteri şöyle bir açıyorum ve karşıma HATIRA DEFTERİ diye bir başlık çıkıyor.Bir iki saniye sonra defteri karıştırmamla içindekilerin hatıraya değer bir yanı var mı diye düşünmeye başlıyorum.Yok yok bu bir acı defteri , kelime boşlukları göz yaşlarıyla tamamlanmış dolu dolu bir defter.Bu acı defterinde okumayı tek sevdiğim yer her anının altında yazan , beni güçlendiren ,umudumun kaynağı bir cümle var "mucizeni bekle. "
Evet bu benim kendime soyledigim en moral verici cumle
Demistim ya farkindalik diye heh iste ben onu bekliyorum inaniyorum ki her insanin bir mucizesi olur sadece fark etmek gormek lazim dort gozumu actim onu bekliyorum .Son olarak gercekten ona ihtiyacim var...
